kendini geliştirmenin sonu olmaması

ya da kendini geviş getirmenin sonu olmaması. her ikisinin de sonu yok. insan hangi yolda ilerleyeceğine yalnızca kendi karar veriyor. ve gerçekten de işin arka planı, moiraların çeşitli enformasyonları mevcut. öyle bir şey ki tek başına kendine yetebiliyorsun. allah sadece başkalarına muhtaç etmesin tek duam bu. yatmış, katmış, güzel kadınmış, alkolmüş, uyuşturucuymuş, paraymış, ortammış, alemlermiş, "çağı yakalamakmış*" hiçbirinin beş para değeri yok gözümde. ama kendine yetmenin değeri paha biçilemez...

sonu var.
ölünce bitiyor.

işin çılgın tarafı da bu, ölene kadar sınırsızız.
*

en sevdiğim. her zaman öğrenen bir tip olmamız mükemmel. yoksa hayvandan bir farkımız kalmazdı. ah bir de becerebilseler, o zaman hayvandan daha aşağı da düşmezlerdi.

çoğu kişide kendi salmakla sonuçlanan realite

ölünceye kadar devam eder. bilgi büyüyerek katlanarak devam ettiği çağda durup kalmak, eskimemek için geliştirmeye devam.

bu tabi enerci meselesi.

bu sonsuzluk döngüsünü ilerletecek güç eksik bizde o yüzden pek de önemli değil.