kendinizi gerçekten mutlu hissettiğiniz son olay

kızımın doğduğu an. 8 ay önce doğumhanenin kapısına yapışmış beklerken, içeriden kızımın ağlama sesini duydum ve o an ne yapacağımı şaşırdım. gözlerim birini aradı ben napcam şimdi diye sormak istedim ama; o gün de sokağa çıkma yasağı vardı kimse yoktu yanımda.
yine yaşadım o anı bak gözlerim doldu.

muhabbet kuşumla gerçekten bağ kurduğumuzu hissettiğim an. paşa travmalı bir çocuk, uçamıyor. petshopta çok sefil bir haldeyken almıştım kendisini. 6 aydır benimle, iyi ki de benimle. hem ben onun hayatına dokundum hem de o benim hayatıma. eve ilk geldiğinde kafese yaklaştığımızda bile panikleyip ordan oraya kaçıyordu. şimdiyse her sabah parmağıma alıyorum ve ona elma yediyorum. bana güveniyor, biliyorum.

beslediğim sokak kedisini gördüğüm son an. sonrasında kayıplara karıştı...

üniversitede kampüste çimlerde piknik yapıyorduk sanırım.

yaklaşık bir dakika düşündüm gerçekten bu başlığı gördüğümde, sanırım duygularımı kaybetmiş biriyim lan ben. üzüldüğüm ve kızdığım anılarda çok bulanık.

başlığı görür görmez o güne gitmeme neden olan olay.

18 ocak 2018. nereden mi hatırlıyorum? o gün yeğenimin doğumgünüydü çünkü. aynı zamanda annemin lenflerinden alınan parçanın sonucunu da alacağımız gündü. çok gergindik. ama annemin biyopsi sonucunun temiz çıktığını öğrenince küçük bir pasta kesip kutlama yapmaya karar verdik. akşam oldu, yemekler yendi, mumlar üfllendi pastalar kesildi. bundan sonra yaşananları ise ben, kızkardeşim ve eşinin ağzından diyalog olarak aktarayım.

kardeşim: (eşinin önüne tanımlanamayan bir cisim fırlatarak) caneeer pastadan taş çıktı!!

caner: (kısa bir incelemeden sonra tanımlanamayan cismi kardeşimin önüne geri bırakarak) yok canım taş değil bu. taş görünümlü çikolatalar var ya. ondan. ye ye.

kardeşim: (yine kısa bir incelemeden sonra) caneeerr ne çikolatası diş bu!!! adamın dişi düşmüş pastaya!!!

artık bu saçmalığa daha fazla dayanamayan ben: kız gerizekalı, peki adamın dişinin ne işi var pastada. senin dişindir bu. ağzına bak!

kardeşim:(kısa bir ağız içi yoklamasından sonra gözlerini kocaman açarak) abla dişim yok!!!

artık olayın kendinden mi yoksa yaşadığımız stresli günlerden mi bilmiyorum ama yanaklarımız ağrıyana, gözlerimizden yaşlar gelene kadar gülmüştük. elbette bu olayın üstüne, o günden bu güne mutlu olduğum pek çok an, olay oldu. ama annemin de içinde olduğu, tam bir aile olarak ve tam bir mutlulukla hatırladığım son olay bu.

atandığımı ogrendigim o an....

dün hissettim, erkek arkadaşımın ailesi bize tanışmaya gelecek..

her zamanki gibi ''not found''.

duygu kanseri olduğumdan şüphelenmeme neden olan başlık.

arkadaşımın bana her zaman yanımda olduğunu söylediği an

kedimle oynadığım her an olabilir ก₍⸍⸌̣ʷ̣̫⸍̣⸌₎ค

ulan düşündüm de hatırlamıyorum be o kadar mı olmuş

geçtiğimiz cuma yada cumartesi olabilirdi. gece uzun bir aradan sonra rahat bir uyku çektikten sonra güzel bir kahvaltı yapmıştım. aslında çıta o kadar yüksek değil ama gel gör ki bunu bile çok görüyorlar.

2013 - 14 ersun yanal ile şampiyon olduğumuz dönem.

sımsıkı sarmistin beni..
iste o an.. keşke o an zaman dursaydi..

sabah aynada kendime bakmamla gerçekten mutlu hissetmem bir oldu.öldüğünü sandığım mutlu muzip kadın hâlâ ordaymış

6 aydan beri biriktirdiğim burs parası ile telefon almam. online eğitim artık daha iyi.

dışarının soğuğundan ve gürültüsünden kurtulup sıcacık güvenli evime giris yaptığım o an.

eylül 2019'da deniz tatili yapmam.