keşke ablam olsa denilen anlar

sarılıp ağlayabileceğim bir ablam olsun isterdim, dertlerimi dinleyebilecek birisi ...

kardeşime baktığım çoğu an.

kendimi bildim bileli her an.kardeşim yerine keşke diyorum.

erkekleri zaman zaman yokluyor galiba bu düşünce. en küçük abim de sürekli "keşke bir ablam olsaydı" deyip durur, sinirlerim bozulur. yetemediysek eyvallah.. ben asla istemezdim. çünkü ailenin biricik, küçücük kızıyım. bunu istemek enayilik olur bir yerde. şaka şaka, eksikliğini hissetmiyorum sadece.

bir de şöyle bir durum var. benim dünyaya gelme sebebim zaten ebeveynlerimin kız çocuk istemesi. üç abim var. dile kolay, üç. tekrar söylüyorum, üç. mesela ablam olsaydı beni dünyaya getirirler miydi? hayır. şu an bu tanımı yazacak biri olur muydu? hayır. düşünün, benim olmadığım bir dünya düşünün..

kardeşini öpüp seven, sahip çıkan ablalar gördükçe o kadar fazla istiyorum ki bunu. çok güzel olurdu be.

şu an bir arkadaşımın yaşadığı olayı gidip ona anlatmak isterdim. uyanık olurdu beni arardı ne biliyim en kötü tepki verirdi. keşke olsaydı.