kiloyla barışık olma güzelliği

fiziksel özelliklerimizin önemli olduğuyla bizler çok erken yaşta tanışıyoruz. mesela bir masal karakteri güzel ve yakışıklıdır. dizilerdeki filmlerdeki karakterler hep güzel fiziğe sahip insanlardır, biraz düşünürseniz böyle olduğunu görebilirsiniz. sadece şimdiki zamanda değil geçmişte de güzelliğe verdikleri önem insanlarımızda beğenilme arzusu yaratmıştır. ve insanlar güzel olmak için büyük çabalar sarf ederler. eski zamanların tanrıçalarını düşünün aşırı kilolu olarak beğenilirken şimdilerde ince ve narin bedene özenme söz konusu. hal böyle olunca güzel olmak için ince olmalıyım düşüncesi şart oluyor insanlarda. insanlar herhangi bir hastalık yada başka bir sebepten ötürü kilo veremediklerinde insanların onlara bakışlarından korkarak bunalıma girebiliyorlar. buna hiç gerek yok. insanı güzel yapan bedeninin inceliği değil kalbinin zarifliğidir. varsın bedenin ince olmasın yeter ki yüreğin güzel olsun. sen bir sayıdan ibaret değilsin. sende her insan gibi her şeyinle çook güzelsin.

180 boy 67 kilo kombinasyonuna küsülür mü? yerim yerim.

etliyim butluyum mutluyum.

barışık olmama lüksüm yok zaten.bir şekilde geçinip gidiyoruz fazlalıklarla.

göbüşümle mutlu mesut.

hayır küssen ne olacak sanki bırakıp gidecek seni ? (bkz: bir başka garip başlık.)

erkekte onurlu duruyor da kadında leş ya.

ne kadar kilo olduğu önemli bence. vücut kitle endeksiniz kabul edilenin altında ya da üstündeyse kadın ya da erkek fark etmez, barışmayın onunla. güzellik çirkinlik değil bu, sağlık. 90-60-90 olmanız ya da üçgen vücutlu olmanız gerekmiyor. sağlıklı kiloda olun yeter. kimse için değil, kendiniz için.

body shaming'e izin vermemeyi sağlayan düşünceye dair niteleme.

boyunuzla, dış görünüşünüzle ve varsa diğer genetik kusurlarınızla barışık olmanız güzel lakin beden olumlama olayı modern insanın en büyük avuntularındandır. elinizde olan ve değiştirilebilecek unsurların yaratabileceği sosyal ve sağlık sorunları bu kadar açıkken kendinizi kandırmayın.

bu sadece fazla kilolu bireyler değil gereğinden fazla zayıf bireyler için de geçerli. vücudunuzu geliştirmek ve belli standartları yakalamak, daha sağlıklı ve modern çağın estetik kavramlarına uyan, orantılı bir vücuda sahip olmak hep sizin elinizde. bunu elbette tercih etmeyebilirsiniz, nitekim kimse size alın şu ağırlığı kaldırın ya da az yiyin demiyor. yine de diyet kelimesini gelip geçici beslenme değişikliği sanan ve düzensiz beslenmekten iç organları iflas etmek üzere olan kimseler lütfen çıkıp böyle harikayız demesin.

bu tıpkı alkol, sigara, uyuşturucu kullanımı gibi. sağlıklı değil, kimi zaman etik değil ve bazen yasal değil ama eğer kişi bunun bilincinde olarak kullanıyorsa bu kendisinin kararı. yine de çıkıp nasıl ki "sigara için gençler çok havalı" "vuruyor muyuz rakıya?" "tut şu şırıngayı şimdi" demiyorsanız, sağlıksız diğer özellikleri de normalleştirmeyin.

bir insanın günlük alması gereken besin miktarı ve sağlıklı bir hayat sürdürebilmek için asgari aktivitesi bellidir. bu standartlara uymuyor oluşunuz sizi kendisiyle barışçıl değil, kendisine bile yalan söyleyen biri yapar. tombik ya da çiroz olarak hayatınıza mutlu mesut devam ediyor olmanız, her zaman böyle olacağını göstermez. karaciğeriniz yağlanmadan, kalp damarlarınız tıkanmadan ya da kemikleriniz zarar görmeden önce bir durumu gözden geçirin derim.

herhangi bir sağlık sorunundan muzdarip kimseler, insülin direnci, diyabet gibi durumlardakilerden ya da kortizon tedavisi gören insanlardan bahsediyorum... asıl sizlerin bu durumla barışıp ölüp fermanınızı imzalamak yerine çok daha dikkat edip sağlık açısından bir sorunu olmayan bireylerden daha çok efor sarf etmeniz gerekiyor.

yapmayın etmeyin. kusur, kusurdur işte. kusurlarınızla güzelsiniz evet, buna hiçbir lafım yok. ama kusurun kusur oluşunu göz ardı etmeyin.

peki benim bu başlığı salça ekmek yerken görmem? işte hep bu güzellikten. *

açıkçası bu başlığın sadece kilolu insanlara hitaben açılması beni üzdü..neden üzdü? çünkü bu dünyada zayıflar da var.. kendimi bildim bileli zayıflıkla savaşıyorum. ve bu zayıflığın saik olduğu belki de yüzlerce sağlık sorunu yaşadım. dışarıya çıktığım günlerde çok kez "neden bu kadar zayıfsın?yemek yemiyor musun? " sorusuna maruz kaldım, kalıyorum. ya da biri kilomu sorduğunda, ben de söylediğimde "gerçekten zayıfmışsın. doktora gittin mi? " demesi beni üzüyordu.. üzüyordu ama ben artık kendimi olduğum gibi kabul ettim. kendimi sevmeye başladım. bunu söyleyenlere gülerek "demiştim, hahahahahahaha, evet öyleyim" deyip geçiyorum. bunun için ne kadar mücadele ettiğimi ben biliyorum, genetik ulan genetik! ayrıca yemek yemeyi çok seviyorum, gece geç saatte de yemek yiyorum. evet abur cubur da yedim ama olan sıfatıma oldu. hayır, ekmek yiyorum..
yani arkadaşlar, el alemin ağzı torba değil ve sizi el alem var etmedi, boş verin. genciz, çıtırız basın kahkahayı biri fiziksel özelkikleriniz ile ilgili konuştuğunda. inanın bunu yapınca omuzlarımdan tır kalktı resmen, şiddetle tavsiye ediyorum. ayrıca var olan güzellik algısına tüküreyim. ben vücudumdaki her kusuru seviyorum, kendimle dalga da geçiyorum ve sadece ben kendimle dalga geçebilirim, ben kendime zayıf ya da çirkin diyebilirim. öpüldünüüz!

(bkz: sağlıksızlık olumlama). ha beni alakadar etmez neyle mutlu olduğunuz doktorlar sağlıksız diyorsa vardır bir bildikleri diye düşünüyorum.