kimlik siyaseti

insanoğlunun yeni vebası. kendi eliyle kendi başına doladığı lanet.

yaşam standardı mı, yaşam tarzı mı? hangisini tartışacağız? bana öyle geliyor ki, biz ikincisini öncelikli olarak tartıştığımız sürece, gariban her fırsatta radikal sağa meylederek kendi sınıfsal pozisyonunun intikamını negatif kimliklenme ile kendinden daha üst pozisyonlardakilerden alacak ve yaşadığımız zor zamanlar kronikleşmiş bir şekilde tekrar edecektir.

artık zıvanadan çıkmış durumdur bazı ülkelerde. akademisyenlerin kariyeri bitebiliyor yanlış bir hitap şekli kullanırsa bir bireye. türkiye'de bunu ön plana çıkarmaya çalışan zaten küçük bir amerikan hayatı yaşayan sosyal çevreler var. ama pek önemli değil kendileri çalıp oynuyorlar. belki birkaç sene önce ekonomi bu kadar kötü değilken bunu güzel bir enstrüman olarak kullanılabiliyordu. böl yönet mantığı sen şusun ben buyum. amerikada daha da belirgin çünkü bir refah toplumu ve en büyük dertleri ırklar arası eşitsizlik fakat bunun altta kalan azınlıklara bir yarar sağladığını düşünmüyorum. bunlarla uğraşmaktan somut faydaya koyamıyor iktidar.* politik doğruculukla kol kola giden bu akım amerikada beyaz garibanı hatta bir kısım siyahı da tekrar trumpı seçmeye itebilir. alt right politikacılar da sivriliyor bunlar olunca. amerikan siyasetinden pek anlamam sadece gördüğüm kadarıyla söylüyorum. bu kategorizasyona dayanan sistemin eni sonu çökecek. türkiye'de de aynı hassasiyeti şu sıra meydanlarda değil ama sosyal medyada görüyorum. daha büyük dertler varken ne bileyim? oy almak için bize ekonomiyle ilgili eğitimle ilgili planlarınızı açıklasanız. ben her şeyden önce bir türk vatandaşı ve azınlık olarak zerre kadar umursamıyorum bu vahim vaziyette kimin görünürlüğünün daha fazla olduğunu.