kimsenin gitmediği filmlere gitmek

kimsenin izlemediği filmleri derin bir tutku yaşayarak izlemek ve destek olmak için yapılan aktivite.*

film türünden bağımsız olarak bağırarak ağlama imkanı bulduğum için yaptığım bir eylemdi. özellikle geç saatlerde olan filmleri tercih ederdim.

sanatseverin türkiye'de ve orta doğu'da mahkûm olduğudur.

sevgilimle giderdik. boş oluyor salonlar.

sarhoş atlar zamanı filmine gitmiştim. koca salonda hepi topu 10 kişiydik. tek sap bendim. sanırım tek izleyen de bendim.

pandemiden önce sadece zenginlerin ayakta tuttuğu pek de popüler ve kalabalık olmayan ama nezih sayılabilecek bir alışveriş merkezinde bulunan sinemaya giderdim. talep az olduğu için salonları ve film ekranları da küçüktü. her şeye rağmen severdim orayı. talep olsun veya olmasın ne zaman gitsem temiz, havalandırılmış bulurdum. klimayı daima çalıştırırlardı doluluğa bakmadan.
genelde bi filmin için üç beş kişi anca ya olurdu ya olmazdı. iki kişiyle veya tek başıma izlediğim çok film olmuştur orda.
fragmanı sosyal medyaya veya tvye verilmeyen filmleri sitelerinden bulup içeriğini okurdum. seversem üşenmeden gidip izlerdim. lise öğrencilerine indiririm de yaparlardı. 12 liraya film izlerdim. *
derken pandemi belası geldi çattı her yer kapandı. tek lüksüm olan sinemama da veda ettim.
evde izle diyecek olanlar kendileri evde ne isterlerse izleyebilirler. ben sevmiyorum evde izlemeyi. ya telefondan ya bilgisayardan gireceğim, ikisinin de ekranı küçük. reklamlar çıkıp duruyor falan filan bir sürü şey işte.
o pek gidilmeyen, ıssız yerin sinemasını öyle çok özledim ki..
orda oturup fransız, italyan vs ne gelirse farklı milletlerin elinden çıkmış filmleri izlemeyi öyle çok özledim ki..