kimseyle iyi geçinemeyip sorun bende değil demek

pek cok insanda gözlemlediğim hastalıklı ve yanlış düşünce. özeleştiri eksikliği belirtisidir. ayrıca psikojik yardıma ihtiyaç duyulduğunu gösterir. hep sen mi haklısın yavrucum.

mantıklı olarak kendini eleştiremeyen insan göstergesidir.

sorun bende değil denildiği an o bir sorundur zaten.

cahil kesimin yaptığıdır.

"hastalıklı bir topluma ayak uydurmak sağlığın göstergesi değildir."

demiş birileri zamanında, eyle bişey işte.

çoğunlukla benim başıma geliyor sanıyordum. yalnız değilmişim. çoğunluk sorunlu diye kendimi törpüleyip onlara uymadım hiç. iyi ki de uymamışım çünkü insanlar çoğunlukla jöle gibiler, çoğunun bir duruşu yok. çıkarları ve menfaatleri nereye çağırıyorsa oraya gidiyorlar. zamanla da kendilerinden, karakterlerinden geriye bir şey kalmıyor. kendileri diye bir kavram yok. başkaları ve onların amaçlarına hizmet eden ‘araçlar’ olarak yaşamaya devam ediyorlar. başkalarını araca çevirmeye çalışırken de kendileri araç oluyorlar. mükemmel bir işleyiş. duruma dışarıdan bakınca hayret etmemek elde değil. ama içeride bulunup bu insanlara maruz kaldığınızda, onların akışına kapılmayın. sizi de girdaplarına çekip yok etmek isteyeceklerdir. aynen kardeşim. aynen öyle herkes sorunlu, sorunlu olmayan sensin. düşünmeni istedikleri bu. kendini sorunlu hissedip, onlara ayak uydurman. bu kadar net. her zaman içinizi rahat ettirecek ihtimallerle hareket etmelisiniz. kafanızı yastığa koyunca üstünde üç kere düşündüğünüz ne varsa pişmanlıkla ve ufak bir utançla, işte o şu an olduğunuz kişiye inen bir darbe.

yooo sorun bende siz umrumda değilsiniz.

aslında bu kategoriye bir zamanlar giriyordum. herkesin birkaç kişi hariç tabi, ne kadar basit ve gereksiz düşüncelere sahip olduğunu fark ediyordum. ama şimdi yine fark etmeme rağmen saygı duymayı anlaşmaya çalışmayı hatta bazen onları dinleyen tek kişi olmayı öğrendim. tavsiye ederim, daha az stres yapıyor.

sorun aslında mahallenin muhtarında ya çok ayıp etmiş bunu diyen kişi. * yalnız her insanla geçineceksiniz diye de bir olay yok lakin her insanın kalbini de kıramazsınız. şimdi şöyle oluyor; bir insanla geçinemediğinizi anladığınızda hemen o insandan uzaklaşın, hayatınızdan çıkarın. polemiğe girmeye gerek yok.

nabza göre şerbet vermekten yana değilim elbette anlaşamadığımız insanlar olacaktır hayatımızda.

kimseyle tamı tamamına her konuda anlaşmak zorunda değilsiniz. herkesin sevdiğiniz tarafları olduğu gibi sevmediğiniz tarafları da olacak. kişi kendinin de hatasız olmadığını, olumsuz taraflarının olabileceğini farkederse insanlara da ona göre yaklaşır. kimse alemlere rahmet olmak için gelmedi hayata. hepimiz insanız. tabi ki herkesle anlaşamayacağız gayet normal ama bazılarını kendimize yakın buluruz ve olduğu gibi insanları severiz. hiç kimseleri kendine layık görmüyorsan da sorun biraz sendedir canım kardeşim! zaten bakıyorum sosyal paylaşım sitelerinde özlü sözler yağdırarak ona buna çemkiren, kimseleri sevemeyen, herkesi kötü bulan kendi başta arıza haberi yok

toplumun kendisi hastalıklı ve sorunluysa sorun cidden sizde değildir. bkz: drizzt do'urden.

çünkü bir biz varız iyi* öbürleri hep kötü*.

kimseyle iyi geçinemeyip sorun bende değil...

ne yazık ki sorun sizdedir. toplumsal düşünüyorsunuz çoğunuz ama bence buradaki konu bu değil.

madem sözlük yazarıyız, örneği buradan vereyim.

burada gerek olumlu bir konu hakkında olsun, gerekse tarafların, üzerinde anlaşamadığı konular olsun, çok kişiyle mesajlaştım. bu mesajların %98'i güzel bir üslup içerisinde, insan gibi konuşularak atıldı karşılıklı olarak. aynı düşüncede olmasam bile karşımdaki kişiyle birbirimize hakaret ya da küfretmeden sorunumuzu konuştuk ya da fikir alışverişi yaptık. dolayısıyla içlerinden 1 ya da 2 kişi çıkıp benimle anlaşamadıysa sorunu kendimde aramam için çok daha fazla veriye ihtiyaç duyarım.

yalnız ortak nokta şu ki, anlaşamadığım kişiler hep beni suçlamaya çalışan tipler oldu. "belki ben hata yapıyorumdur" ya da "üslubumda sorun vardır" diyenini görmedim. eğer ki insanlar benimle konuşurken benim üslubumda bir sorun bulup bunu bana söylemiş olsalardı, ben üzerinde düşünür ve bunu düzeltmeye çabalardım, başarılı olsam da olmasam da. fakat seviyeli bir konuşma sonrasında duyduğum şey genellikle "nazik üslubunuz için teşekkür ederim" minvalinde şeyler olduğundan, burada kendimi suçlayacak bir şey bulamıyorum.

ardından bu insanların sözlüğün geri kalanı ile olan ilişkilerine bakıyorum. gayet düzgün ve saygılı kişilerle bile bir şekilde araları bozuk. siz de görüyorsunuz kimin burada sıkıntı çıkardığını, kimin edebiyle oturduğunu. sorun edebiyle oturanda mı gerçekten?

toplumla birçok konuda aynı fikirde olmadığımı ve yine birçok konuda toplumun düşüncelerini hiç de desteklemediğimi ekleyeyim ki ne demek istediğim daha iyi anlaşılsın. genellikle toplumla aynı fikirde olmasam ve uğraştıkları konuları son derece saçma ve sıkıcı bulsam da insanlarla anlaşabiliyorum. dolayısıyla buradan "toplumun geneli bozuk. o yüzden anlaşamıyorsanız siz doğru yoldasınız" sonucu çıkmıyor. kim bozuk, kim değil hemen hemen hepimiz gayet net görebiliyoruz bunu. o nedenle kendimizi kandırmak yerine düzeltmeye çalışmak daha mantıklı olur.

herkes ile iyi geçinemem doğrudur. ama sorun onlarda değil, sorun bende.

bi tarafına tekmeyi vurun. oturma organı üzerine düşsün o zaman anlar.

(bkz: keçi).

hata yapıldığı zaman yapılan hatayı kabul etmemek gibidir.

pek çok insanla iyi geçinemiyorum ama sorun bende değil de demiyorum çünkü bende. olm kabullenin ya bisi olmaz

herkesle iyi geçinmeyi sevmiyorum; kalabalık arkadaşlıklar, samimiyetsiz ilişkiler, çok konuşanlar hoşuma gitmiyor ve bu yüzden çoğu insanla geçinemem. çoğu zaman boş muhabbet hoşuma gitmiyor, ben daha çok öğrenmeye yönelik bir tipim. bir şey öğrenmeden bir günü bitirmek istemiyorum ve çevremdekiler sadece erkeklerden konuşan, küfürler eden, popüler kültüre köle olanlardı. tabii anlaşamam. belki ben de bu kadar sert bir kişiliğe sahip olduğum için hatalıyımdır ama elimde değil, kendimi seviyorum ve çevremdeki insanlarla fikir alışverişi yapmadığımda eğlenmiyorum. herkesin eğlence anlayışı farklıdır; onlar kıyafetlere ilgi duyarken ben kitaplara ilgi duyuyorum ve bu yüzden anlaşamıyoruz. direkt kıyafet reyonuna gidip elli kere değişim yapıyorlar, ben bu sefer sıkılıyorum çünkü online alışveriş daha çok hoşuma gidiyor. ayrıca ben kitap baktığımda "uff bu ne yaağğ, çok uzun bunlar, cidden okuyor musun?" diyenlere tahammül edemiyorum. arkadaşsızlık benim için bir tercih. sabahtan akşama kadar erkek muhabbeti yapıp kıyafet konuşmak, ben farklıyım olaylarına girmek, flört yatıştırmak, tiktok izlemek hoşuma gitmiyor; dedikodudan, iftiradan nefret ediyorum ve karşıma çıkanlar hep böyle insanlardı. sorunun bende olduğunu kabul ediyorum ve iyi ki de sorunluyum. böyle biri olmak istemezdim.