kitabe-i seng-i mezar

orhan veli'nin üç bölümlü şiiri.

ı

hiçbir şeyden çekmedi dünyada
nasırdan çektiği kadar;
hatta çirkin yaratıldığından bile
o kadar müteessir değildi;
kundurası vurmadığı zamanlarda
anmazdı ama allah'ın adını,
günahkâr da sayılmazdı.

yazık oldu süleyman efendi’ye.

ıı

mesele falan değildi öyle,
to be or not to be kendisi için;
bir akşam uyudu;
uyanmayıverdi.
aldılar, götürdüler.
yıkandı, namazı kılındı, gömüldü.
duysalar öldüğünü alacaklılar
haklarını helal ederler elbet.
alacağına gelince...
alacağı yoktu zaten rahmetlinin.

ııı

tüfeğini deppoya koydular,
esvabını başkasına verdiler.
artık ne torbasında ekmek kırıntısı,
ne matarasında dudaklarının izi;
öyle bir ruzigar ki,
kendi gitti,
ismi bile kalmadı yadigâr.
yalnız şu beyit kaldı,
kahve ocağında, el yazısıyla:

"ölüm allah'ın emri,
ayrılık olmasaydı."

----------------------

çoğu kişi için son iki mısrası bu şiirin en önemli kısmıdır. beni en etkileyen ise ikinci bölümde geçen "bir akşam uyudu;
uyanmayıverdi." kısmıdır.

ben orhan veli isimli şiirde atıfta bulunmuştur orhan veli kendi mısralarına. ayrıca müşfik kenter'in sesiyle hatırlanandır.

eşref (1847-1912) hiciv yazarı. hasbihal adlı eserinde mezartaşına yazılmak üzere vasiyeti şu dizelerdir.
kabrimi kimse ziyaret etmesin allah için,
gelmesin reddeylerim billah öz kardaşımı;
gözlerim adem evlatlarından o rütbe yıldı ki,
istemem ben fatiha, tek çalmasınlar taşımı.

rest in peace süleyman efendi...

orhan veli şiiridir.