konuşmak için konuşan insan

hepimizin yaptığıdır. hiç öyle herkes öyle diyerek kendimizi sıyırmaya kalkmayalım, aman ben onlardan değilim moduna girmeyelim. konuşmak bir ihtiyaçtır bazen ve sırf konuşmak için konuşursun. bankta yanında oturan adama "havalar da çok ayarsız bu aralar" demenin, yeni tanıştığın birine tüm hayat hikayeni bir çırpıda anlatmanın tek nedeni de bu konuşma ihtiyacıdır işte.

bu sözlük bir zamanlar samimi, dürüst, içten yazarların diyarıydı. hangi ara bu kadar "ben değil bir arkadaş" ekolünü benimsediniz? kimse mi sevmedi sizi kendiniz olarak, o yüzden mi bunca kasıntı halleriniz?

konuşmamak için susan insana uçan tekme atsın da bir kendine getirsin dediğim kişidir.

varoluşsal sancıları olan insandır. fark edilmeye, önemsenmeye ihtiyacı vardır. gerekli ya da gereksiz içeriğin önemi yoktur bir nevi ruhsal hayatta kalma mücadelesidir. netekim, duyulmayan ses yoktur.

boş konuşma: en çok bu insanlara kullanılan ifadedir

dinlemeyi bilmeyen insan davranışları bu tür bir yerden sonra ciddiye alınmaz söylediklerine kulak tıkanır.

ştuyot denir ibranicede.
saçmalık. :d