1.
bireysel fotoğrafçılığın ve renkli fotoğraf teknolojisinin yaygın olmadığı eski dönemlerde kullanılan şimdinin nostaljik aleti olmuş fotoğraf makinesi. fotoğrafçıların o dönem alaminüt dediği fotoğrafların çekimi için üç ayaklı, prizma şeklinde sehpa kullanılır. arkasında da siyah bezden bir körük. karşıda da fotoğraf çekinecek kişinin oturacağı tahta bir sandalye ve arkasında fon oluşturacak bir bez asılır. fotoğraf çekiminde istenilen poz verilmemişse, körüğün içinden verdiği talimatla poz ayarlanır, kafa sağa sola çevrilip istediği poz sağlanır. sonra fotoğrafçı siyah köpüğün arkasında kafası kaybolur. sol eliyle sehpaya hakim olurken, sağ eliyle de makinenin kapağını havaya kaldırır. sonra da objektife doğru bakmanızı ister. düğmeye basar ve fotoğrafın arap olanını, yani negatif baskısını çeker. sonra makinenin önünde düzenek çıkar. düzeneğin objektifin tam karşısına gelen kısmına arap yerleştirilir. ikinci bir işlemden sonra gerçek fotoğraf ortaya çıkar ve sahibine teslim edilir. bu seyyar fotoğrafçılara halk arasında ismi dakikalıkçı veya hepimizin daha çok bildiği tabirle şipşakçı da denir. sehpanın ön tarafında körüklü fotoğraf makinesinin önünde, krem kutusu büyüklüğünde kapağı olan büyük bir objektif bulunur ve arka kısmında netlik ayarının yapıldığı vizör denilen cam ve çekim yapılacak kartın konulduğu bir kanal olur. makinede kübik tahta içinde karanlık oda bulunur. ayrıca dış kısımda çekmece kapağı ve sağ kısmında da fotoğraf kartlarının konulduğu kutu yer alır.
devamını gör...