kötümserliğin zihinsel çekiciliği

john stuart mill 1840'larda şöyle yazmış. "başkaları umutsuzluğa düştüğünde umut edenlerin değil, başkaları umut ederken umutsuzluğa kapılan kişilerin, geniş bir insan sınıfı tarafından bilge olarak görüldüğünü, takdir ve hayranlık kazandığını gözlemledim."

akla yatkın, gerçekçi ve ikiyüzlülükten uzak olduğu için cezbedicidir. iyimserlik ise sıkıcı ve riyakarcadır. kötümserler hayatta her şey kötüye giderken ve ölüm gerçeği varken bunları görmezden gelip sanki her şey daha iyiye gidecekmiş gibi rol yapmazlar, yapamazlar.

olası kötü senaryoya hazırlıklı olma daha az hayal kırıklığı yaratacaktır. kötümserlik bir noktada daha gerçekçi olabilir, aşırısı umutsuzluk, güç kaybı ve motivasyon eksikliği yaratacaktır. dengeli olmakta fayda var. yalnız her kötümser doğru ve gerçekçi değildir. umut bu senaryoda farklı bir rol oynar, eğer umudun yoksa aleyhine giden bir şeyi lehine çevirmek için bir çaban da yoktur. sonra zaten böyle olacaktı demen olası. oysa umut edenin iradesi farklı çalışır imkansız görünen bir şeyde dahil.

olmayan şeydir.

kötümserlik, her işin en kötüsünü beklenti dahiline ekleyip daha iyisi çıkma ihtimalini daha en başından listenin sonuna almaktır ki aşırı derece yıpratır, yorar, etrafınızdaki zihinleri de sizle birlikte köreltir.

panik anında hızla gerekli organizasyonu sağlayarak kötü senaryoya ayak uyduracak pragmatistliği geliştirmediyseniz hele zarar ziyandan başka bir şey değilsinizdir.

elbette ben değil kuzenim.
zira ben acılara yürürüm korkmam.
eheh.

insan o kadar aptal ki senelerdir bulamadogo cçzümü zannediyo ki bu sefer tekrar ümitşenerek aşabilecek. hahahahha komik degil mi sonucu hic bi sikim hissetirmediginden hicc bi arzum kalmamışken bu denli yasama karsı enayinin teki icin tekrardan nası kendini yaşamaya tetikleyebilirsin. anlamadogımsa her seye bu kadar ayıkken hani zatem bi ötesi bi üst leveli yokken sonu bu ve sen bunun da farkındayken öyle düsün. neden hala devam eder diye sormak iaterim bu anlamsız salağa yatışın şakaya vuruşun? cünkü next diye göndermek isteyip bi de sıradaki probleme gexecek kadar zinde hissederken nasıl da hissedebilirim aynı anda kuyunun karanlıgının sonunu peki nasıl düsünebilirim tüm bunların hic bi sikime bu sefer sen ve madde dahil hic bi etkenin yol acamadıgı sorunlar ve cçzümler? üstümdeki ağırlığı, kalbimdeki sancıyı, beynimdeki uğultuyu, çevremdeki kalabalığı, içimdeki huzursuzluğu, sana olan sevgimi ve sevginin bile yetersiz oldugunu hissettigim bi idrak oldugunu düşün mesela. yutkunmak daha önce hic zor gelmemis gibi, bogazlarım kücükken ilk defa bu sorunla ne yapmam gerektigimi bilmedigim caresizligi hayatımda ilk kez iliklerime kadar hissettiğim ilk yaşımdayım ya zaten sonucları beni ne kadar etkileyebilirdi ki demi.