köye ev yapmak

istanbul da yaşıyorum
memleketimde istanbul un köylerinden ( mahalle )
bakalım serüven nasıl ilerleyecek.

yaşlanıyormuyum ne ?

birkac senede bir* piknige gittigimiz, bakkali bile olmayan koye dunya kadar para dokup ev* yapan sevgili babama burada sizlerin huzurunda da tekrar tesekkur edip kral adamsin, hakkin odenmez demek istiyorum.

su cehennem sicaginda pufur pufur esen koy evinde takilmak dunyanin en mutusuk seyiymis ya. bildigin sessiz sakin bir yazlik gibi. bahceye iniyorsun mis gibi sebzeni, meyveni topluyorsun. full organik takiliyorsun. aslinda mecbursun buna cunku yakinlarda bir bakkal bile yok. tek misafiriniz havuza gelen kuzenler, envai cesit bocek ve bazen de cilgin hayvanlar.* size yemin ediyorum gokyuzu bile baska guzel. abartmiyorum.

bu vesileyle, lutfen heybetli babalarimizin koye ev yapma hayallerine ortak ve yardimci olalim. onlari destekleyelim. cunku,
ciddi ciddi;

(bkz: babanın her şeyin doğrusunu bilmesi)

hanımın köypne yaparız kısmetse
en büyük hayalim

var zaten

bir köyüm yoktu. mesleğin başlarında benden 20-25 yıl kıdemli duayenlerimiz böyle bir girişim içindeydiler. aslında katılma olanağım da varken katılmadım.
ne mi oldu.? onlar düşlerini gerçekleştirdiler ve çoğu aktif çalışmayı bırakarak köylerine yerleştiler. ancak 20-25 yıl sonra ben, dünya para ödeyerek o köylü olabildim. (onlardan hayatta kalanlar bile şimdi belki yoklar.)
artık özellikle yazları adeta bir ayağımız köyde yaşıyoruz. (ancak yazları köy de köy olmaktan çıkıyor malesef. kentte köyü, köyde kenti özlediğimizde yola revan ve sanki mobilize bir yaşam halimiz var gibi. ve halâ yeni 'köy'ler keşfi merakı. kısaca dostlar istemlerinizi geciktirmeyin. sevdiğiniz bir köyünüz de varsa yapın evinizi.. yaşam koşulları düşlerinizi gerçekleştirmeyi her gün biraz daha imkansız hale getiriyor çünkü.