1.
yıl 1927, nüfusun 4’te 3’ü köy ve beldelerde yaşarken, bu oran 2009’da 4’te 1’e geriledi.
kentlerde nüfus, 2000’den itibaren hızla arttı. bunda da en büyük sebep, tarım ve hayvancılığa hükümet eliyle vurulan büyük darbe.
şehirli olmak, köyden çıkıp şehre göçmek, toplumu daha zengin, daha rahat yaşayan, daha mutlu bir hale getirdi mi ? tabii ki hayır.
kime baksanız, kime sorsanız, özellikle maddi yetersizliğin sebep olduğu bir mutsuzluk hakim şehir insanında.
özellikle 2000'den sonra artmış şehire göç.
köy, belde nüfusu 1980’den sonra toplam 7.3 milyon azaldı. bu azalışın 6 milyonluk kısmı ise 2000 yılından sonra gerçekleşti. buradan
şehirde asgari ücreti bile bulmanın mümkün olmadığı veya çok zor olduğu günümüzde, halkın mutluluğunun da, huzur içinde yaşamasının da formülü, geriye, köye tarlasına bahçesine dönüp, burada üretmesine bağlıdır.
türkiye, hiç bir zaman bir sanayi, bir teknoloji ülkesi olamamış ve bu kafalarla olması da mümkün görünmemektedir.
teknoloji demek, katma değeri yüksek üretim modeline sahip olmak demektir. ıphonun orta halli bir telefonuna, 3 tane asgari ücret ödeyen bir ülke, teknolojiden bahsedemez.
bu ülke acilen fabrika ayarlarına, toprağına, üretime dönmelidir.
bu şekilde geçen her gün, ülke için, halk için bir kayıptır, telafisi mümkün olmayan sonuçlar doğurmaktadır.
artık tarlalarımıza toki konutu yapmaktan vazgeçip, dört mevsimin yaşandığı, bazı bölgelerde topraktan aynı sezonda iki farklı ürünün alınabildiği güzel ülkemde, herkesin bu gerçeği görmesinin zamanı geldi de geçiyor bile...
kentlerde nüfus, 2000’den itibaren hızla arttı. bunda da en büyük sebep, tarım ve hayvancılığa hükümet eliyle vurulan büyük darbe.
şehirli olmak, köyden çıkıp şehre göçmek, toplumu daha zengin, daha rahat yaşayan, daha mutlu bir hale getirdi mi ? tabii ki hayır.
kime baksanız, kime sorsanız, özellikle maddi yetersizliğin sebep olduğu bir mutsuzluk hakim şehir insanında.
özellikle 2000'den sonra artmış şehire göç.
köy, belde nüfusu 1980’den sonra toplam 7.3 milyon azaldı. bu azalışın 6 milyonluk kısmı ise 2000 yılından sonra gerçekleşti. buradan
şehirde asgari ücreti bile bulmanın mümkün olmadığı veya çok zor olduğu günümüzde, halkın mutluluğunun da, huzur içinde yaşamasının da formülü, geriye, köye tarlasına bahçesine dönüp, burada üretmesine bağlıdır.
türkiye, hiç bir zaman bir sanayi, bir teknoloji ülkesi olamamış ve bu kafalarla olması da mümkün görünmemektedir.
teknoloji demek, katma değeri yüksek üretim modeline sahip olmak demektir. ıphonun orta halli bir telefonuna, 3 tane asgari ücret ödeyen bir ülke, teknolojiden bahsedemez.
bu ülke acilen fabrika ayarlarına, toprağına, üretime dönmelidir.
bu şekilde geçen her gün, ülke için, halk için bir kayıptır, telafisi mümkün olmayan sonuçlar doğurmaktadır.
artık tarlalarımıza toki konutu yapmaktan vazgeçip, dört mevsimin yaşandığı, bazı bölgelerde topraktan aynı sezonda iki farklı ürünün alınabildiği güzel ülkemde, herkesin bu gerçeği görmesinin zamanı geldi de geçiyor bile...
devamını gör...