1.
genel görelilik teorisi ile kuantum mekaniğini birleştirmeye çalışan teori.
evrenimizi iki farklı bölgede inceleyebiliriz. bunlardan ilki makro evren. gözümüzle gördüğümüz şeylerin evreni gibi düşünebilirsiniz. mesela gezegenlerin yörünge hareketlerini rahatlıkla hesaplayabiliyoruz. bir de mikro evren var. bu da gözümüzle göremediğimiz, atom ve ondan daha küçük şeylerin dünyası. burada da rahatlıkla çözebildiğimiz bazı problemler var ama bir sorunumuz var. örnek üzerinden gidelim. mesela bir kara delik hakkında konuşurken, onun olay ufku ya da tekillik gibi özelliklere sahip olduğunu söyleyebiliriz ama mesela bu tekillik noktasında ne olduğunu açıklayamıyoruz çünkü makro ve mikro evrenin kuralları bir araya geldiğinde, işin içerisinde kütle çekim kuvveti varsa, sorun çıkıyor. tutarlı açıklamalar yapamıyoruz ve kütle çekiminin mikro evrende nasıl çalıştığını tam olarak bilemiyoruz.
tabii ki burada klasik ve modern fizik arasındaki farklılıkların etkisi de var. mesela genel görelilik uzay zaman dokusunun sürekli olduğunu kabul ederken kuantum mekaniği bunun kesikli, kuantumlu bir yapı olduğunu kabul eder.
yukarıdaki durum, bilim camiasını çözüm aramaya itti doğal olarak. kuantum kütle çekim teorisi de bu çabanın sonucu. her ne kadar hâlâ çözüm bulunamamış olsa da birtakım farklı alt başlıklar var bu konu içerisinde. kuantum alanlar teorisi, sicim teorisi, döngüsel kuantum kütle çekim teorisi gibi teoriler bu iki dünyayı uzlaştırmak için uğraşan çalışmalar. bunlardan başka çalışmalar da var ama en yaygın bilinenler bunlar diyebilirim.
sorun şu ki bu pek de öyle deneysel olarak gözlemleyip kanıtlayabileceğimiz basit bir olay değil. kuantum kütle çekiminin etkisini gösterdiği ölçek planck ölçeği, yani bunu göremiyoruz ve konuya dair veri toplayamıyoruz. matematiksel olarak da henüz tam olarak sonuca ulaştırılmış bir çalışma yok içlerinde.
eğer bu sorun çözülürse, kara deliklerin nasıl çalıştığını, büyük patlama'nın nasıl gerçekleştiğini ve uzay zamanın gerçek dokusunun tam olarak nasıl olduğunu bilmek konusunda büyük bir adım atılmış olacak.
evrenimizi iki farklı bölgede inceleyebiliriz. bunlardan ilki makro evren. gözümüzle gördüğümüz şeylerin evreni gibi düşünebilirsiniz. mesela gezegenlerin yörünge hareketlerini rahatlıkla hesaplayabiliyoruz. bir de mikro evren var. bu da gözümüzle göremediğimiz, atom ve ondan daha küçük şeylerin dünyası. burada da rahatlıkla çözebildiğimiz bazı problemler var ama bir sorunumuz var. örnek üzerinden gidelim. mesela bir kara delik hakkında konuşurken, onun olay ufku ya da tekillik gibi özelliklere sahip olduğunu söyleyebiliriz ama mesela bu tekillik noktasında ne olduğunu açıklayamıyoruz çünkü makro ve mikro evrenin kuralları bir araya geldiğinde, işin içerisinde kütle çekim kuvveti varsa, sorun çıkıyor. tutarlı açıklamalar yapamıyoruz ve kütle çekiminin mikro evrende nasıl çalıştığını tam olarak bilemiyoruz.
tabii ki burada klasik ve modern fizik arasındaki farklılıkların etkisi de var. mesela genel görelilik uzay zaman dokusunun sürekli olduğunu kabul ederken kuantum mekaniği bunun kesikli, kuantumlu bir yapı olduğunu kabul eder.
yukarıdaki durum, bilim camiasını çözüm aramaya itti doğal olarak. kuantum kütle çekim teorisi de bu çabanın sonucu. her ne kadar hâlâ çözüm bulunamamış olsa da birtakım farklı alt başlıklar var bu konu içerisinde. kuantum alanlar teorisi, sicim teorisi, döngüsel kuantum kütle çekim teorisi gibi teoriler bu iki dünyayı uzlaştırmak için uğraşan çalışmalar. bunlardan başka çalışmalar da var ama en yaygın bilinenler bunlar diyebilirim.
sorun şu ki bu pek de öyle deneysel olarak gözlemleyip kanıtlayabileceğimiz basit bir olay değil. kuantum kütle çekiminin etkisini gösterdiği ölçek planck ölçeği, yani bunu göremiyoruz ve konuya dair veri toplayamıyoruz. matematiksel olarak da henüz tam olarak sonuca ulaştırılmış bir çalışma yok içlerinde.
eğer bu sorun çözülürse, kara deliklerin nasıl çalıştığını, büyük patlama'nın nasıl gerçekleştiğini ve uzay zamanın gerçek dokusunun tam olarak nasıl olduğunu bilmek konusunda büyük bir adım atılmış olacak.
devamını gör...