küçük yuvarlak taşlar

bir melisa kesmez kitabıdır.

melisa kesmez bambaşka bir yazar. onun kitaplarını okurken sanki karşımda oturmuş bana hikayelerini anlatıyormuş gibi hissediyorum her seferinde. sanki ben onun kitaplarını okumuyorum da oturmuş birer koltuğa sohbet ediyormuşuz gibi bir hisle doluyorum. ve ne zaman bir kitabını bitirsem bir hüzün çöküyor üstüme.

bu kitabı okurken mehmet'in, elif'in, nergis'in ve gülsüm'ün hikayelerini sanki gerçekten yaşadım. o kadar gerçek, o kadar samimi, o kadar güzel anlatılmış hikayelerdi ki derinden etkiledi beni.

sevgi ve aşk içinde birçok başka duygu barındırır. herkesin de harcı değildir bu duyguları layıkıyla ve hakkıyla yaşamak. bu iki duygunun içindeki hayal kırıklığını, yoksunluğu, mutluluğu ve de mutsuzluğu, düşüş ve yükselişleri ve birçok başka şeyi cesaretleri göğüslemek lazım. yoksa işin içinden çıkmak mümkün olmaz.

küçük yuvarlak taşlar böyle bir kitap işte. adıyla da bana bir liman köyünde geçen çocukluğumun yaz tatillerini hatırlattı. denizden eve dönerken cebimde hep birkaç tane küçük yuvarlak taş olurdu. onlar birer öyküymüş meğer.

bir melisa kesmez kitabı yazarla ve kitapla tanışmam melikşah altuntaş sayesinde oldu.
nergis,elif ve mehmet bir ailenin her bireyinin bir birini etkileyen hikayesi. kitap küçük ama bıraktığı iz büyük.
kendine bile itiraf edilmemiş hislerle nergisin aldığı karar diğer aile üyelerinin yaşamımı şekillendiriyor aslında
nergis’in hikayesinde bazı aradığım sorulara cevap buldum. sanırım beni en çok etkileyen nergisin hikayesi oldu
elif’in hikayesinde ben olsam ne yapardımı düşündüm ama elif kadar katı olamazdım belki anneme karşı ama yaşamadan o durumun içinde olmadan bir şey söylemek güç tabii
hikayeyi ve anlatımı tarzını sevdim
yazarın diğer kitaplarına bakacağım.

iletişim yayınlarından çıkmış bir melisa kesmez kitabı. çok sevdiğim bir arkadaşım hediye edince okudum bu kitabı. beni iyi tanıdığını göstermiş oldu bir kez daha çünkü gerçekten çok ama çok sevdim.
kitapta nergis, mehmet, elif ve biraz da gülsüm’ün hikayesini okuyoruz. birbirinin etrafında dönen farklı ama aynı yaşamları her açıdan okumak çok keyifliydi. zaten bu tarz 365 derece anlatım hep çok hoşuma gitmiştir.
insanı acayip duygulandıran bir kitaptı. annelik, babalık, partner olmak, yetişkin olmak, çocuk olmak, evlat olmak, evlatken ebeveyn olmak... kitap hepsine dokunan çok güzel bir hikayeydi.
ilk kez okuduğum bir yazardı, devamı da kesinlikle gelecek benim için.
yazarın dilini ve üslubunu da çok beğendim. sadece, akıcı ve en önemlisi çok ama çok samimi bir dili var. sanki biri karşınızda oturmuş size hayatından bahsediyor.
kısacık kitapta bir sürü paragraf ve cümle işaretledim dönüp tekrar okumak için. yazarın her cümlesinde kendimi ya da kendimden bir şeyleri buldum resmen. arada iki üç göz yaşı da pıt etmedi değil.
iyi ki okumuşum bu kitabı.

1980 doğumlu türk öykü yazarı melisa kesmez imzalı 84 sayfalık eser olup novella yani uzun öykü türünde yer alıyor.

nergis
mehmet ve elif'in hikayesini üç farklı perspektiften inceleyen bir öykü kitabı;

nergis ve mehmet'in geçmişi, aşkları, kızları elif'in doğumu ve onun yıllar sonra anne olması, kitabın ilk öyküsü olan nergis'in hikayesi adlı bölümde anlatılıyor.

nergis ve gülsüm oldukça iyi iki dost ve artık genç değiller.
onların diyalogları ve yolculuklarıyla öykü devam ediyor, anne olmaya, aşık olmaya, duygusal ilişkilere ve pişmanlıklara, keşkelere dair duygusal ve keskin bir terapi niteliğindeki sohbetleri ilk öykünün omurgasını oluşturuyor denilebilir.

nergis'in kızı elif'in anne olması, kızıyla doğduğundan beri bağ kuramadığı için torunuyla da bağ kuramayacak oluşu, kızının yanında olmaması, mehmet ile evliyken salih ile tanışması, ona aşık olması, bir ilişkinin zaman içindeki değişimi ve dönüşümü oldukça etkili bir biçimde anlatılıyor.


kaybedişler, kadın olmak, anne olmak, ilişkiler, aşk ve ayrılık, ölüm ve özlem, acılar ve kırgınlıklar, keskin duygular, yaşamın getirdiği ve götürdüğü şeyler, kitabın ve öykülerin çokça hissettirdiği ve değindiği durumlardandır diyebilirim.

yazarın karakterlerin ruh halini, geçmişini, duygularını ve gerçeklerini, sırlarını, olduğu gibi anlatmayı tercih ediyor, güzelleme yapmadan, bu da öyküleri daha gerçekçi kılıyor çünkü hayat da ilişkiler de aşklar da toz pembe değildir hiçbir zaman.

ben en çok nergis'in hikayesi adlı öyküyü sevdim, kitabı daha önce okumuştum ama yeniden okuduğumda da yine onun öyküsünü etkili buldum.

arkadaşıyla onun kavuşamadığı eski aşkının mezarına gitmesi, ayrılık duygusu, keşkeler ve pişmanlıklar fazlasıyla hissettirilmiş olduğu için öykü daha canlı ve dinamik geldi.
mezarına gittiğinde "küçük yuvarlak taşlar" topladığı için kitabın adı bu olmalı.

aile ve ilişkilere, kayıplara ve aşklara, yaşamın hallerine dair etkileyici bir melisa kesmez kitabı.

küçük yuvarlak taşların hikâyeleri...

sevgili yazarla ilk tanışma fırsatını bulduğum bu sıcacık kitap oldu benim için. kitabı o kadar keyifle okudum ki, o kadar güzel ısıttı ki içimi...
hep bir yerlerde buldum kendimi. bütün duyguları içinde barındıran minicik tatlış mı tatlış kitap.
okurken fark ediyoruz ki sevmenin bir karşılığı yok. sevmek güzel ama çok sevmek de iyi.bir şey değil.
bir sayfada canınız yanarken diğer sayfada kalbiniz iyileşebilir.
sayfalar kendi arasında yara bandı görüyor bazen kanatıyor bazen iyileştiriyor
kitap okuyamıyorum diyorsanız o boşluktaysanız bu kitap sizi kendinize getirecektir.
kalbinizin en derinine inen bu kitabı okuyacaklara şimdiden keyifli okumalar dilerim.
.
.