küresel ısınma adama ekim ayında üzüm yedirirmiş

küresel ısınmanın iklimleri, hava sıcaklıklarını ve bundan doğan alışkanlıkları ne denli değiştirdiğini anlatan bir atasözü. aslında benim bulduğum bir söz fakat yaklaşık 70-80 yıl sonra ben de nur topu gibi bir ata olacağım için şimdiden atasözü sayılabilir.

peki bu atasözünü nasıl keşfettim? dün akşam saat 23.28 sularında annem bir kâseyle geldi odama. yeşil ve siyah üzüm ikrâm etti şahsıma. önce bir düşündüm, acaba annem ayları mı karıştırdı? sıcak, nezih ve capcanlı bir haziran akşamında okey oynama işi bitince biraz olsun serinlemem için mi getirdi bu üzüm kâsesini? sonuçta aylardan ekim, günlerden perşembe, hava soğumuş, yapraklar her anlamda birer birer dökülmüştü. sonra sonra fark ettim bu küresel ısınma denen illetin dünyamızı ne hâle soktuğunu. ulan saat 8 sularında kalın kalın giyinerek çıkıyorum evden, öğlen hava bir ısınıyor ki üstümdekilerin çoğu gereksiz kalıyor. sonra akşam bir soğuk rüzgâr geliyor da şehri esir alıyor ki sormayın gitsin.

işte, işte küresel ısınma böyleymiş. adama ekim ayında üzüm de yedirirmiş, sabah kalın giydirip ilerleyen saatlerde pişman da edermiş. istikrarsızmış havalar tıpkı duygularımız, tavırlarımız, tecrübelerimiz gibi. üzüm dediğin sadece yazın değil, güzün de yenirmiş. hüzün de gelirmiş kalbe.

yesinler ya, bizim evde de uzum var.

bir an kuresel uludag sozlukten buraya mi geldi dedim.

bi anda soğudu havalar, kış gelmeyecek diyenler ne yapıyor acaba şu an