kuş koysunlar yoluna

kendi tabiriyle ''paniğini kukla yapmış hasta bir çocuk'' olan canım nilgün marmara'nın şiiridir. keşke biraz daha yazabilseydi kim bilir neler çıkardı kaleminden... bilinmesi gerekir ki eşi kağan önal defterler kitabının önsözünde şiirin son dizesinin nilgün marmara'ya ait olmadığını belirtmiştir daha doğrusu iddia etmiştir diyebiliriz.

dönüp kendine yerleşememek, kendine bir yer edinememek ne kadar zordur bir insana. özellikle yalnızlığı bir yaşam biçimi olarak belirlemiş yahut belirlemek zorunda bırakılmışlara... bunu en iyi yine kendisinin kağan önal için ''yabancıların en yakınıydın sen'' demesi anlatıyor.

dünyanın şu halini gördükçe her gün git gide bu şiiri biraz daha sahiplenmeye başlıyorum.

bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
hep böyle mi bu?
bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
"öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.

bir nilgün marmara şiiridir.
büyülü, gizemli bir kadın. dizelerinde kırılgan, nahif ruhunu okuyor gibiyim.
"kuş koysunlar yoluna." bu nasıl bir incelik? ruhumu her zerresine kadar eritiyor.

çok seviyorum bu şiiri. kurban psikolojisiyle yazılmış bir şiir gibi geliyor bana. hayat ya da birileri tarafından bir şekilde sindirilmişsin. bir şeyden kaçıyorum bir şeyden derken, bir tehlike var hissediyorsun. ama seni kendine getirecek, eyleme geçirecek cesaretin de enerjin de yok. birilerine yaranıcam diye küçüldükçe küçülmüşsün. sevgiye olan ihtiyaçtan kendini kısıtlama hali de diyebiliriz buna. küçücük bir huzur adına yaptığın veya yapmadığın her şey diğer tarafta kocaman bir huzursuzluğa dönüşmüş. şimdilerde ise, niye yoluma kuş konmasına izin vermiyorlar diye sızlanıyorsun. halbuki yoluna kuş konmasına izin vermeyen tek kişi sensin. biliyorsun. biliyorsun ama eyleme geçecek küçücük minicik bir cesaret bile yok içinde. karga kediyi çoktan öldürmüş.