hiçbir kutsala saygı duyma gereksiniminin olmaması

içinde bulunduğum durum.. olmuyor hacı abi.. dokunmuyor hiç bir şey. tek ait hissettiğim şey kendim.

bütün dinler, kitaplar, putlar, inekler, gereksiz geliyor.. kendimi bir şeye ait hissedince değersiz hissediyorum..

buna zorlayanlara gülüyorum, kendileri inanıyor diye karşısındakini inanmaya zorlayanlara gülüyorum.. hoşuma gidiyor, belki biraz kıskanıyorum kendini bırakıp, kendini bir şeye adayanlara.. velev ki içimden gelemiyor.

(bkz: kutsala saygı duymanın saçmalık olması)

saygı duymak ve inanmak aynı şey değildir.

megaloman söylemler..