lahavle

la havle

avucuna bırakıp yüzümü daldığım rüyanın uykusuydu yüzüne geceyi giydirip saldığın selam
içime içime kırıldım çarptığın yerlerimden duymadın mı dolmadı boşluklarım ziyan oldu her kelam

güzlerinden arta kalan üşümüş yazım hüzünlü aklansın diye baharla durmadan yağmur yıkar yüzümü
akar boğazımdan geceye dilimin telaşları yutkunurum yangının davetidir tüküremem közümü

acıyordu acısı acısıyla acıdım
acısıyla acırken acımla acımasın
acımasın acımla acıma acımasın


mutlanmak vaadiyle murad bilip bendini çarpa çarpa öğrendim sözlerime sükutun direncini
dikiş tutmaz yırtığı yamalarmış ya zaman kırk yamalı bohçaya sığdırdım zamanda birikeni

söylendiğim dil muğlak baş harfi çok sonu hiç kimsesiz o kimsenin kim sesini şarkısında dinletir
duyduklarımdan kalan kaçan balon kederi dünyanın umuru mu sırıtışı gözlerimi köreltir

acıyordu acısı acısıyla acıdım
acısıyla acırken acımla acımasın
acımasın acımla acıma acımasın


uzun yoldan kısaydı atmadığın adımlar bekle bekle kulağında çınlayan davet değil intizar
bölük bölük bölündüm yokluğunda yıllara sakladı yüreğimi sinesinde senden kalan yağmurlar

sırılsıklam suyundum çağlatmadın duruldum körüğü ben ateşi ben külü ben kurumaya soyundum
şimdi kime sorsan söylemez ücranın dipsiz kuytusuyum herkesten kaç kuvvetli meczubun uydusuyum

acıyordu acısı acısıyla acıdım
acısıyla acırken acımla acımasın
acımasın acımla acıma acımasın


kırık dökük camları yumruklayan mağlubu görüyorum kazıdığım kabuğun deli kan tutuşunu
aynaların önünde sirenlerin ciyak ciyak sesinde pırpırlanıp göklere kuşların uçuşunu

akarsuyun ağzına ağlar ördün ağlama su aktı su bıraktı yandı yaktı ateş kör kuyuları
hep kendime uyandım rüyasız gecelerden öldü öldü dirildi suların gökyüz'e aşk şarkıları

acıyordu acısı acısıyla acıdım
acısıyla acırken acımla acımasın
acımasın acımla acıma acımasın


kırk yerinden düğümlü kördüğümün çözümü azmetse sittin sene dura dura sabrım çatlatır taşı
pamuk ipliği çeker halat çekmez kahrımı heyhat lif lif damar damar sökülür alnımın şafakları

yollarda yorulmuşum gölgemi aramaktan yorulmuşum hiç susmadan gülmekten el yüzüne alemin
çekiyorum bir daha ve bir daha la havle dil affına talip ya rahman ya rahim ya rab el alemin

acıyordu acısı acısıyla acıdım
acısıyla acırken acımla acımasın
acımasın acımla acıma acımasın

fransa ikinci lig takımı zannedenler favlıyo..

en yakın arkadaşım 5 yıldır aynı kişiyi sevip tüm şerefsizliklerine rağmen hâlâ onun için ağlıyordur ;

doğrusu lahavle şeklinde bitişik yazılan, sabır zorlayan durumlarda kullanılan sözcük. "ya havle" şeklinde kullanımı yanlıştır.

türk dil kurumu sözlüğünden: