leblebi tozu

leblebinin öğütülmesiyle ortaya çıkan efsane lezzet. bir dönemin çocuklarının en sevdiği yiyecek olmasıyla bilinir. ayrıca yaşınızı ele verir bir tarafı da vardır. *

(bkz: pipetle leblebi tozu yemiş nesil)

içine çek arkadaşının yüzüne üfle

tozu ağzıma döküp konuşmaya çalışırken ölüyodum. o günden beri uzak duruyorum.

ilkokul dönemime rastlayan, dandik minicik plastik kaplarda satılan ve yine minik bir pipet yardımıyla çekilip; keyif verici madde kullanmışçasına zevke gark eden efsane bakkal itemi.

benim yaşım çok da büyük olmadığı için en popüler olduğu zamanlara yetişemediğim yiyecektir.

ha tabii ki leblebi tozu yedim ama kolay olmadı bulmak. açık konuşayım tadı pek hoşuma gitmedi.

hiçbir özelliği ve tadı olmayan nedense abartılan değişil bir şey. evet.

her turk gencini ölümle burun buruna getiren yiyecek desem degil, icecek zaten hic degil, bi garip besin maddesi.
bunu satmak kimin fikriydi, kim icat etti hala merak ediyorum.

pipetle tüketirken nasıl genzimize kaçırıp gebermeden büyüyebildiğimize hayret edilesi toz çerez.

ben de leblebi tozu çekmişlerdenim...

doksanlı yıllar çocuklarının asla unutulmazları arasında yer alan bir yiyecek. her tenefüs okul müdürünün yasaklamasına rağmen yolun karşısındaki mehmet ali amcanın bakkalına gider alınırdı bunlardan.
sonra kimi zaman pipet vasıtası ile kimi zaman da hepsi ağza boca edilerek yenirdi. en zevkli yanı ağza leblebi tozu alıp konuşmaya çalışmaktır. özellikle yusuf demek en eğlencelisidir. hey gidi günler.

çok güzel tarihi eserleri vardir ama insani turiste cok alismistir, o yüzden sağılacak inek muamelesi görmek muhtemeldir (sanırsın o tarihi eserleri bu çapsızlar yaptı). herkes bağırarak konuşur, kavga ediyorlar sanırsınız ama aslında normal tonlari odur bu çapsızların.

normal ses tonuyla iletişim kurmaktan acizdirler de denebilir. gitmeden önce araştırılır ise çok güzel pizzalar pastalar yemek mumkundur.
insanini sallarsak, genel olarak sehir guzeldir, arada bi kaçamak yapmak icin de gayet uygundur.

brff müfffegf konuffffmafga zorfffluk çefftidffen şfeyff.

bir avuç dolusu ağıza atılıp konuşulmaya çalışılması çocukluk hobilerindendir.