1.
" bağır bağırabildiğin kadar
sesin kayıp gidecektir. "
1933/ 2021 yılları arasında yaşayan türk şair ve yazar sezai karakoç imzalı 99 sayfalık eser; 1980 yılında yayınlanmıştır.
birbirini çok seven ama kavuşamadıkları bilinen leyla ile mecnun'un aşkının şiirsel yansıması niteliğinde bir eser olduğu söylenebilir iken kitap boyunca aşkına odaklanılan kişi mecnun / kays olmuştur.
onların aşkı dünyevî bir aşk değil gibidir, bedeninden ziyade varlığını, ruhunu, hatta yokluğunda bile onu sevebilmekten geçen bir aşktır sanki, onun varlığında kendini bulmak ve kendini yitirmek arasında süregelen bir aşka benzer aşkları, şiirlerde de karşımıza bu yönde çıkmaktadır.
aşkı bulduktan sonra sadece aşkın için yaşamayı, onun uğrunda her an ölmeye hazır ve nâzır olmayı, onu yokluğunda bile sevebilmeyi, artık her yerde onun varlığıyla olmayı, aşkın insanın içinden kolayca silinemeyecek bir duygu olduğunu hissettiren şiirlerdi.
mecnun'un aşkından meczup olma yolunda hızla ilerleyişini gözler önüne seren, leyla için yaşadığını hatırlatan şiirlerdi ekseriyetle.
sevilen, aşık olunan insanın doğumunun aslında bir mucize olduğunu da düşündüren şiirlerdi, o doğmasaydı belki de aşkla hiçbir zaman tanışamayacaktın, bu fikri de düşündüren şiirlerdi benim için.
sezai karakoç'un böyle büyük bir aşkı kendine özgü bir üslupla aktarma biçimi oldukça iyiydi, etkileyici olan fazla dize vardı.
seçtiğim bazı dizeleri bırakarak burada bir son veriyorum.
aşk belki de o seni sevmese de onu yine de sevebilmektir.
çiğ düştü göklerden
ve bir bahar günü doğdun sen.
çölün bilgisi bellidir,
ne artar ne eksilir.
ama aşk ki ezelî bir tanışıklıktır
doğmadan önce başlamışlıktır.
o nerede bulunursa o da ordaydı
o nereden ayrılmışsa, orayı yoklamaktaydı.
o öyle yaratılmıştı,
sevmek ve sevgisine kendini vermek üzere.
sevgide yanmak, yok olmak,
ve bir daha onmamak üzere.
nice zaman kaldı,
böylece bir hiçliğe gömülü.
artık eşya, bembeyaz bir sayfa gibiydi.
sevgi gözde değil gönüldedir.
yerde kavuşmayanlar
gökte kavuşurlar...
sesin kayıp gidecektir. "
1933/ 2021 yılları arasında yaşayan türk şair ve yazar sezai karakoç imzalı 99 sayfalık eser; 1980 yılında yayınlanmıştır.
birbirini çok seven ama kavuşamadıkları bilinen leyla ile mecnun'un aşkının şiirsel yansıması niteliğinde bir eser olduğu söylenebilir iken kitap boyunca aşkına odaklanılan kişi mecnun / kays olmuştur.
onların aşkı dünyevî bir aşk değil gibidir, bedeninden ziyade varlığını, ruhunu, hatta yokluğunda bile onu sevebilmekten geçen bir aşktır sanki, onun varlığında kendini bulmak ve kendini yitirmek arasında süregelen bir aşka benzer aşkları, şiirlerde de karşımıza bu yönde çıkmaktadır.
aşkı bulduktan sonra sadece aşkın için yaşamayı, onun uğrunda her an ölmeye hazır ve nâzır olmayı, onu yokluğunda bile sevebilmeyi, artık her yerde onun varlığıyla olmayı, aşkın insanın içinden kolayca silinemeyecek bir duygu olduğunu hissettiren şiirlerdi.
mecnun'un aşkından meczup olma yolunda hızla ilerleyişini gözler önüne seren, leyla için yaşadığını hatırlatan şiirlerdi ekseriyetle.
sevilen, aşık olunan insanın doğumunun aslında bir mucize olduğunu da düşündüren şiirlerdi, o doğmasaydı belki de aşkla hiçbir zaman tanışamayacaktın, bu fikri de düşündüren şiirlerdi benim için.
sezai karakoç'un böyle büyük bir aşkı kendine özgü bir üslupla aktarma biçimi oldukça iyiydi, etkileyici olan fazla dize vardı.
seçtiğim bazı dizeleri bırakarak burada bir son veriyorum.
aşk belki de o seni sevmese de onu yine de sevebilmektir.
çiğ düştü göklerden
ve bir bahar günü doğdun sen.
çölün bilgisi bellidir,
ne artar ne eksilir.
ama aşk ki ezelî bir tanışıklıktır
doğmadan önce başlamışlıktır.
o nerede bulunursa o da ordaydı
o nereden ayrılmışsa, orayı yoklamaktaydı.
o öyle yaratılmıştı,
sevmek ve sevgisine kendini vermek üzere.
sevgide yanmak, yok olmak,
ve bir daha onmamak üzere.
nice zaman kaldı,
böylece bir hiçliğe gömülü.
artık eşya, bembeyaz bir sayfa gibiydi.
sevgi gözde değil gönüldedir.
yerde kavuşmayanlar
gökte kavuşurlar...
devamını gör...