1.
engels, kavramı, anti-dühring'de şöyle tanımlıyor;
"materyalist tarih anlayışı, üretim ve üretimden sonra, üretilen ürünlerin değişiminin, her toplumsal rejimin temelini oluşturduğu; tarihte görülen her toplumda, ürünlerin bölüşümünün, ve ürünlerin bölüşümü ile birlikte, sınıflar ya da zümreler biçimindeki toplumsal eklemlenmenin üretilen şeye, bunun üretiliş biçimine ve üretilen şeylerin değişim tarzına göre düzenlendiği tezinden hareket eder."
burada bir not düşmek gerekiyor : üretilen şeylerin, üretilen ürünlerin ve üretiliş biçimlerinin(yöntemlerinin) değişimi denilen şeyler açıklanmamış hali ile duruyor karşımızda. baktığımızda anlamsız bir takım terimler topluluğu gibi geliyorlar haliyle. eserlerden parça aktardığımızda, daha önceden başka yerlerde açıklanmış şeyleri bodoslama bir şekilde anlamaya çalışıyoruz.
bahsi geçen, ürünlerin değişimi olgusu, aslında, standart olarak üretimi planlanan atölye (manifaktur) ya da fabrika ürünlerinin toplumsal bir dönüşümün içinde de değerlendirilmesi mecburiyetini ve hiç durmadan değişip duruşunu işaret eder. toplumun ve öğelerinin (halkın, insanların) çalışarak yaşamaya devam edebilmeleri için de ürün üretilmek zorundadır. ticari ürünler her zaman ve oldukları gibi, bu ihtiyacı karşılayamazlar, bunun sonucunda değişim geçirirler. ardından üretim süreci ile ilgili her şey değişim ve dönüşüm geçirir.
diğer iktisadi şeylerden daha önemsizmiş gibi duran, halkın (insanların, kişilerin) gündelik yaşamı her şeyin gidişatını değiştirmeye ve belirlemeye başlar. *
engels, devamında, şöyle açıklar;
"sonuç olarak, bütün toplumsal değişikliklerin ve bütün siyasal altüst oluşların son nedenlerini insanların kafasında, ölümsüz doğruluk ve ölümsüz adalet üzerindeki artan kavrayışlarından değil, üretim ve değişim biçiminin değişikliklerinde aramak gerekir; onları, ilgili dönemin felsefesinde değil, iktisadında aramak gerekir. eğer varolan toplumsal kurumların usa-aykırı ve adaletsiz oldukları, usun budalalık, ve iyiliğin kötülük durumuna geldiği sonucuna varılırsa, bu, üretim yöntemleri ve değişim biçimlerine, daha eski iktisadi koşullara uyarlanmış toplumsal rejimin artık bağdaşmadığı gizli dönüşümler olduğunun bir göstergesinden başka bir şey değildir. bu, aynı zamanda, farkına varılan düzgüsüzlükleri ortadan kaldırma araçlarının da - azçok gelişmiş bir durumda -, zorunlu olarak değişmiş üretim ilişkileri içinde bulundukları anlamına gelir. öyleyse, insanın bu araçları kafasında uydurması değil, ama beyni yardımıyla, gözönünde bulunan maddi üretim olguları içinde bulması gerekir."
"materyalist tarih anlayışı, üretim ve üretimden sonra, üretilen ürünlerin değişiminin, her toplumsal rejimin temelini oluşturduğu; tarihte görülen her toplumda, ürünlerin bölüşümünün, ve ürünlerin bölüşümü ile birlikte, sınıflar ya da zümreler biçimindeki toplumsal eklemlenmenin üretilen şeye, bunun üretiliş biçimine ve üretilen şeylerin değişim tarzına göre düzenlendiği tezinden hareket eder."
burada bir not düşmek gerekiyor : üretilen şeylerin, üretilen ürünlerin ve üretiliş biçimlerinin(yöntemlerinin) değişimi denilen şeyler açıklanmamış hali ile duruyor karşımızda. baktığımızda anlamsız bir takım terimler topluluğu gibi geliyorlar haliyle. eserlerden parça aktardığımızda, daha önceden başka yerlerde açıklanmış şeyleri bodoslama bir şekilde anlamaya çalışıyoruz.
bahsi geçen, ürünlerin değişimi olgusu, aslında, standart olarak üretimi planlanan atölye (manifaktur) ya da fabrika ürünlerinin toplumsal bir dönüşümün içinde de değerlendirilmesi mecburiyetini ve hiç durmadan değişip duruşunu işaret eder. toplumun ve öğelerinin (halkın, insanların) çalışarak yaşamaya devam edebilmeleri için de ürün üretilmek zorundadır. ticari ürünler her zaman ve oldukları gibi, bu ihtiyacı karşılayamazlar, bunun sonucunda değişim geçirirler. ardından üretim süreci ile ilgili her şey değişim ve dönüşüm geçirir.
diğer iktisadi şeylerden daha önemsizmiş gibi duran, halkın (insanların, kişilerin) gündelik yaşamı her şeyin gidişatını değiştirmeye ve belirlemeye başlar. *
engels, devamında, şöyle açıklar;
"sonuç olarak, bütün toplumsal değişikliklerin ve bütün siyasal altüst oluşların son nedenlerini insanların kafasında, ölümsüz doğruluk ve ölümsüz adalet üzerindeki artan kavrayışlarından değil, üretim ve değişim biçiminin değişikliklerinde aramak gerekir; onları, ilgili dönemin felsefesinde değil, iktisadında aramak gerekir. eğer varolan toplumsal kurumların usa-aykırı ve adaletsiz oldukları, usun budalalık, ve iyiliğin kötülük durumuna geldiği sonucuna varılırsa, bu, üretim yöntemleri ve değişim biçimlerine, daha eski iktisadi koşullara uyarlanmış toplumsal rejimin artık bağdaşmadığı gizli dönüşümler olduğunun bir göstergesinden başka bir şey değildir. bu, aynı zamanda, farkına varılan düzgüsüzlükleri ortadan kaldırma araçlarının da - azçok gelişmiş bir durumda -, zorunlu olarak değişmiş üretim ilişkileri içinde bulundukları anlamına gelir. öyleyse, insanın bu araçları kafasında uydurması değil, ama beyni yardımıyla, gözönünde bulunan maddi üretim olguları içinde bulması gerekir."
devamını gör...