memlekette her şey kötüye giderken sözlükte aşk yaşamak

arsızlık resmen. sol frame'e bakıyorum p.pisi düşesice erkekler 'hanımların gül desenli sütyeni' konusunu işliyor, memesi kopasıca kadınlar da 'henry cavill' gelse, sebil ederim neyim varsa edebiyatı yapıyor. ne ara bu kadar acımasız olduk? hani her şey edebiyattı?

bunlar nasıl duyarsızlıklar çocuklar. utançlandım.

göç eden suriyelilerin tavşan gibi üremesiyle hemen hemen aynı psikolojik alt yapıya dayanıyor: yoğun stres kaynağı altında hayatta kalmaya çalışmak.
tabi.
sözlük kapansa bir şey olsa nasıl yazarlık yapacaklar değil mi?
acilen magnum taşıyan kamyonda kilitli kalmış gibi seksting yaparak vücut ısılarını yükseltip hibernasyondan korunmalılar.