minimum eforla maksimum performans tutkusu

bazı insanların hayat felsefesidir. bu insanlar kumandayı ayağıyla alır. hatta bazen topu havlandırır gibi kumandayı ayağıyla yukarı fırlatıp, kumanda havadayken eliyle yakalar. ışığı kapatmak için kalkmak yerine bir dürülü çorap topu fırlatarak düğmeyi kapatabilmeyi hayal ederler. içeceklerini yattıkları yerden doğrulmadan içme yetisi geliştirirler. buna rağmen arada bir boğulurlar. (yo yo kendimden bahsetmiyorum)

onlar için bu hayatta az eforla kazanılan başarımlar "esas kârdır" ve bu zihniyet, seni yattığın yerden su içmekle bırakmaz tüm hayatını istila eder. seni tüketir. bu felsefe bir hastalıktır. az efordan kaynaklı "kârdayım" düşüncesi sadece bir illüzyondur.

yattığı yerde hareketsiz şekilde su içmeye çalışırken dışarıdan bakan biri: bu ne böyle felçli galiba allah yardım etsin yazık.

beyin, minimum enerji harcayarak maksimum kazanç sağlamaya programlanmıştır. şaşıracak bir şey yok...

dünyayı sırtımıza mı alalım a.k.

ne istiyorsunuz yine gece gece sısısısıs