hız tutkusu

arabayı hızlı kullanma bağımlılığıdır. potansiyel organ donörü olmanızı sağlayabilir.

sonu bellidir çok tutkulu olmamak gerek.

(bkz: ikarus sendromu)

öldürür. ya sizi ya başkasını. dikkat edin.

hayatı enlerde yaşayan biri olarak beni ben yapan şey.
evet biliyorum çok tehlikeli, ölüm çok yakın gibi.
hepsini biliyorum, ama benim hayat felsefem, ya bir şeyi tam yap, ya da hiç yapma.
kontağı çevirdiğimde ibrenin patlaması gerekiyor.

çok seviyorum. ölümle aranda ramak var gibi*. ama yaşamaya değer bu tutkuyu.

özellikle motosiklet kullananlarda var bu. yalnız unuttukları bir şey var: bu tutkuya sahip kişiler ölmeyi bayılmak sanıyorlar ve de dalgaya alıyorlar.
bilmiyorum artık, doğal seçilim mi desem, düpedüz aptallık mı desem bilemedim...
neyse doğal seçilim diyelim biz ona.

motosiklete binmeyenlerin anlamayacağı tutkudur.

motosikletteyken heyecanlandığım kadar heyecanlandıran çok az şey var beni. nefes alamamak, indiğimde bacaklarımın titremesi ve motosikletten inip arabaya bindiğimde arabanın gitmiyormuş gibi gelmesi... anlatması gerçekten zor.

yalnız hız severim ama başkalarının hayatını tehlikeye atacak hareketler yapmaktan da kaçınırım. kendim için olana da siz doğal seçilim diyebilirsiniz, sakıncası yok.

hız tutkusu bende yoktur ağabeyimde vardır. taksiciye dahi "acelimiz yok, menderes'ten gidelim, hem su görmüş oluruz." derim.

hızdan alacağım hazzı, bmw s1000rr vidyolarında, ay aman şimdi çarpıcak diye izleyerek alırım.



ağabeyimin ilk yarış motoru ve ilk deneyimi 600'lük movistar'ı olduğu dönemlerde, atla gezdiriyem derdi, yok derdim.

kız dünyada benden 1 tane daha yok, kendimi öldürüp yok yere game over olamam.

sokim hıza.

boş iş, vardı, bedelini ağır ödedim.
lanet olsun motora da, hız tutkusuna da.

tutkunlarına göre yaşayabilirlerse bir yaştan sonra bitiyormuş.

paul walker'ı bizden koparan şey. canım paul.