minnet beklemeden yardım eden insan

yardım ediyorsan beklentiye girmeyeceksin. yoksa üzülürsün.

günün sonunda üzülür.

eyleminden bağımsız zaman ve yerlerde, eyleminden bağımsız varlıklardan (insan, canlılar vs.) minnet beklemek durumunda kalacaktır. kötü müdür. aslında tüm diğer şeylerde olduğu gibi tüm diğer faktörleri, sahip olduğunuz kültür ile birlikte nasıl değerlendireceğinize bağlıdır durumların iyi ya da kötü olması veya hissedilmesi.

ben. hatta bana zamanında yardım etmedıgını bılsem de yıne de ederım cunku ben böyleyim üzülürüm en fazla ama edebılecekken etmezsem kendımı huzursuz hissederim. hayatta herkesın bir misyonu olduguna inanırım kimimiz farkında kimimiz değil. varsın benımkı de tutabilen el olsun. el yine benım kıymet bılınse de bılınmese de pek çok iyiki yapmışım dediğim şey oldu.

iki gün evvel akbil doldurmak için sıra beklerken bir genç kızın kartı kaybolduğu için ve içindeki para da güme gittiği için hüngür hüngür ağladığını gördüm, önümdeki beyefendi ise gel baaam, biz burayken seni sahipsiz komayız deyip cebinden bir 10 lira çıkarıp görevliye verdi. al çiçeeemm dedi hatta görevliye.* ve gitti.
yaptığı iyiliği yazma anlatma gereği asla olmadan, karşılık beklemeden.

işte iyilik budur.

bir noktadan sonra enayi kabul edilmesi mümkün olan da insandır.