muhafazakar ailenin oğlu olmak

dayak yiyerek cuma namazına yollanmak gibi zor şeyler yaşamış olabilirler.

eline bayan eli değmemiş bir şekilde kiminle isteniyorsa onunla evlenip yuva kurduktan sonra kendini dağıtıp pavyona düşmektir.

tatsız bir olay.

bir öğün kıbrıs'ta özel üniversite yazdım reçetene
çabuk atlatırsın.

dümdüz oğlan olmaktır işte. hatta baya artıları olan, pohpohlanan, annesinin varsa kız kardeşlerinin sürekli ona hizmet ettiği gayet ayrıcalıklı güzel bir hayatı vardır. tek eksi yanı bu ailelerde baba otoriter konumdadır. grubun alfası baba olduğu için arada oğluna hadii len çeker o kadar.
böyle bir aile düzeni olduğu için de kendi hayatını toparlamak, şekillendirmek, ufkunu açmak için küçücük de olsa bir adım atma tenezzülünde bulunmaz oğlancık. ne gördüyse atasından yetmişine kadar o bilgiyle devam eder.
mesela çok bilinen bazı kalıp davranışlar:
kadın erkek eşitsizliği,
kadınların narin kırılgan bi halta yaramayan nesne gibi görülmesi ama her yükü de kadına atmaları (ev temizliği, yemek, çocuk bakımı, cinsellikte beklenen performans, fiziksel görünüm, giyim vs),
şiddet,
aile içi otorite kavramı
vs vs vs.. bu böyle uzar gider.

bu ailelerdeki erkekler kız çocuklarına göre nispeten şanslıdır o da babaya bağlı. eğer baba dayakçı manyağın tekiyse o erkek çocuğuna da acımaz ama bu değilse yukarıda yazdıklarım üç aşağı beş yukarı geçerlidir.
esas bu ailelerdeki kız çocukları maalesef çok baskılanırlar. sürekli başınızın üstünde sizi izleyen gözler vardır. her hareketiniz olay olur. aynı hareketi erkek kardeşiniz x5 boyutuyla yapsa en fazla kulağı çekilir.
kadın olmak zordur, muhafazakar ailelerde kadın olmak daha da zordur.
aileden tek beklenen çocuklarına sağlayacakları güvenli bir ortam ve sevgiydi ama işte her umulan bulunmuyor bu dünyada.