musa eroğlu

erzincan semahı / musa eroğlu (bağlama).

piko yapma.... belanı silktirtme...

dönemdir karacoğlan olur, pir sultan olur, köroğlu, veysel, dadaloğlu olur.. kaygusuz abdal belki bir köroğlu belki bir nazım, belki neşet, yunus olur dile gelirler. bu toprağın sesi, nefesi kendisidir onlar. bu toprağın canları..
dede olmuş, koca olmuş, eşkiya veya bilge veya bir garip derviş, can olmuş önemi var mı..
biz onlardan, onlara layık olabiliyor muyuz. siz onu düşünün yeterki..

bizim oğlan bugün bana 50 km uzakta gitmedim dedi. utanıyorum bizim gız, bin gel ölmeden gidelim...sözleştik, ayarlama yapıp gideceğim. birlikte amacına ulaşan bir ziyaret yapacağız, bizim oğlanla...çok sevdiğim bir türküsünü ekleyeyim bende...

itiraf edeyim, şu yaşıma kadar kendisinden pek hazzetmezdim. anam sever, babam sever, eşim dostum sever. neyini severler anlamazdım. bir gün can cana demlenirken abilerim bu türküyü çaldı söyledi. ben bi’ vuruldum. sonra günlerce, defalarca musa eroğlu’ndan dinledim. kaybettiğim senelere yandım. o sesin büyüsüne varmak için biraz geç kaldım.

felek çakmağını üstüme çaktı

trabzonsporludur.