mutlu etmek

mutluluğu, pozitifliği kendinden başka bir tarafa kanalize etme durumu.

kimisi bunu kişilerden, canlılardan ziyade nesnelere de yükleyebilir; farketmez, her şekilde geri dönecektir.

bazen de fazlasıyla.

başkalarını mutlu ve memnun edince kendimizi değerli ve mutlu hissederiz. peki bu bizim yaşam şeklimiz haline gelirse? işte o zaman fedakarlık şemamız var demektir. hep birilerini memnun etmeye çalışır, değerimizi buna bağlar, mutlu etmezsem sevilmem şeklinde düşünürüz. bu da özgürlüğümüzü kısıtlar ve bizi istismara açık hale getirir.

kişisine göre değişen durumdur. kimini mutlu etmek için bir gülüş bile yeterken, kendisiyle derdi olan insanı mutlu etmek için önüne dünyaları da sersen boşadır.

%100 mutlu eder.
yıllardır test edip onayladığım durum.

kendimizden başlayarak çevremize yayabileceğimiz durum. insan kendisi mutlu olmadığı sürece başkasını da mutlu etme motivasyonunu edinemiyor malesef. etse bile bir yerden sonra tıkanıyor, amaçsız hissediyor kendini. en sonunda da mutlu edecek kimsesi kalmadığı için yalnızlaşıyor. oysa kendiniz sizi asla yalnız bırakmaz.

"mutlu olmanın yolunu, karşındakini mutlu etmek sanıyorduk, yanıldık!
çünkü ne kadar mutlu ettiysek, o kadar yalnız kaldık."

işleyişi bumerang mantığıdır.

başkalarını mutlu etmenin en önemli şartı, insanın önce kendisinin mutlu olmasıdır. güneş bile önce kendi ısınır ve ışık saçar, sonradan bize fayda sağlar.

yaptıkça mutlu olduğun şey. mutlu olmak istersen mutlu et.

mutluluk çok güzeldir ve tarifsizdir. birini mutlu etmekte çok güzeldir. ama kimse palyaço* değil. birinden mutluluk talep edemezsiniz. içten gelmelidir. birini ne kadar mutlu etmeye çalışsanız da mutlu edemezsiniz. mutluluk sizlerde değil. içimizdedir. mutlu etmek istediğimiz kişilerde ya da mutluluk beklediğiniz kişilerdedir.

mutlu olmaktır.