1.
oscar wilde’ın kitabıdır.
exupery’nin küçük prensinden bahsettiysek eğer wilde’ın mutlu prensine değinmeden geçersek edebiyat engizisyonu bizi kağıt tomarlarının üzerine koyup cayır cayır yakar. ki biz bunu asla istemeyiz çünkü küçük prense olan sevgimizle kıyaslanmasa da mutlu prense karşı da hiç boş değiliz.
oscar wilde merhametli masalların yazarıdır, korkunç masalların yazarı. kendi hayatından beklenmeyecek bir düşsel alemin yaratıcısıdır. kibirli, kendini beğenmiş, lüks düşkünü, partilerin aranan adamı wilde’ın içinde mutlu ve merhametli bir gülümseme ile bıyıklarını buran bir hulusi kentmen vardır bence.
mutlu saf ve temiz bir merhamet öyküsüdür. insanlara iyilik yapmak hastalığına kapılan bir heykelin ve etine buduna bakmadan ona yardım eden bir göçmen kuşun masalı.
içinizde merhamet varsa, her şeye sahipsiniz demektir.
exupery’nin küçük prensinden bahsettiysek eğer wilde’ın mutlu prensine değinmeden geçersek edebiyat engizisyonu bizi kağıt tomarlarının üzerine koyup cayır cayır yakar. ki biz bunu asla istemeyiz çünkü küçük prense olan sevgimizle kıyaslanmasa da mutlu prense karşı da hiç boş değiliz.
oscar wilde merhametli masalların yazarıdır, korkunç masalların yazarı. kendi hayatından beklenmeyecek bir düşsel alemin yaratıcısıdır. kibirli, kendini beğenmiş, lüks düşkünü, partilerin aranan adamı wilde’ın içinde mutlu ve merhametli bir gülümseme ile bıyıklarını buran bir hulusi kentmen vardır bence.
mutlu saf ve temiz bir merhamet öyküsüdür. insanlara iyilik yapmak hastalığına kapılan bir heykelin ve etine buduna bakmadan ona yardım eden bir göçmen kuşun masalı.
içinizde merhamet varsa, her şeye sahipsiniz demektir.
devamını gör...
2.
dünyaca ünlü çocuk klasiklerinden biri olan oscar wilde'nin kısa kitabı. bir kere çocuk kitabı tanımını tam karşılamıyor. daha doğrusu karşılasa da sadece çocuk kitabı olarak kalmıyor. büyükler için de okunmalı. tıpkı küçük prens gibi...
açıkçası herkesin bir başucu kitabı vardır, çocukluğundan okuyup bugününe getirip birlikte büyüttüğü. işte mutlu prens de öyle bir kitap. çocukken, okumayı en sevmeyen tanıdığımı bile okumaya alıştıran sevdiren de bir kitaptı. o yüzden değerlidir benim için...
kitap alıntılarını da hep değerli bulmuşumdur. ancak küçük prens karşısında, bu kadar geri planda kalmasını pek anlamlandıramıyorum. hatta abartılı buluyorum diyebilirim. bir başka tanıdığımı da keza okumaya alıştıran küçük prens olmuştur. o nedenle ona da saygı duyuyorum ancak bazı kitaplar, küçük prens karşısında gereksiz geri planda kalıyor bana göre. hem de hiç hakkı olmayarak. sanırım küçük prens'in okuması, anlaması daha kolay. ben sıkılsam da popüler olduğu için uzak dursam da, insanlar seviyor, yapacak bi şey yok.
kitap, 1888 yılında, çocuklar ve her daim çocuk ruhunu koruyanlar için kaleme alınmış. wilde'nin çıraklık eseri olarak adlandırılsa da, onun ne kadar algı ve anlatım uzmanı olduğunu, bir yandan gözler önüne sermektedir.
çok kısadır. eğer çevrenizde, okumayı sevmeyen bir çocuk varsa kesinlikle küçük prens'ten bile önce bunu önerebilirsiniz. işe yarıyor...
birçok yayınevinden baskısı olmasına karşın ben en çok bilgi yayınevi ve türkiye iş bankası yayınları'nın kapak tasarımını seviyorum.
kaynak: görsel 1, bilgi yayınevi; görsel 2, kitapyurdu.com.
açıkçası herkesin bir başucu kitabı vardır, çocukluğundan okuyup bugününe getirip birlikte büyüttüğü. işte mutlu prens de öyle bir kitap. çocukken, okumayı en sevmeyen tanıdığımı bile okumaya alıştıran sevdiren de bir kitaptı. o yüzden değerlidir benim için...
kitap alıntılarını da hep değerli bulmuşumdur. ancak küçük prens karşısında, bu kadar geri planda kalmasını pek anlamlandıramıyorum. hatta abartılı buluyorum diyebilirim. bir başka tanıdığımı da keza okumaya alıştıran küçük prens olmuştur. o nedenle ona da saygı duyuyorum ancak bazı kitaplar, küçük prens karşısında gereksiz geri planda kalıyor bana göre. hem de hiç hakkı olmayarak. sanırım küçük prens'in okuması, anlaması daha kolay. ben sıkılsam da popüler olduğu için uzak dursam da, insanlar seviyor, yapacak bi şey yok.
kitap, 1888 yılında, çocuklar ve her daim çocuk ruhunu koruyanlar için kaleme alınmış. wilde'nin çıraklık eseri olarak adlandırılsa da, onun ne kadar algı ve anlatım uzmanı olduğunu, bir yandan gözler önüne sermektedir.
çok kısadır. eğer çevrenizde, okumayı sevmeyen bir çocuk varsa kesinlikle küçük prens'ten bile önce bunu önerebilirsiniz. işe yarıyor...
birçok yayınevinden baskısı olmasına karşın ben en çok bilgi yayınevi ve türkiye iş bankası yayınları'nın kapak tasarımını seviyorum.
kaynak: görsel 1, bilgi yayınevi; görsel 2, kitapyurdu.com.
devamını gör...
3.
birçok hikayeyi ne kadar beğensem de açıp tekrar okumam çünkü aklıma gelmez bunu yapmak. buna istisna olan tek hikaye mutlu prens. o basit, dümdüz, çocuk düzeyinde dediğimiz olaylar bana o kadar çok keyif ve hüzün veriyor ki anlatamam. çok derinlikli olduğunu düşünüyorum. ilk kez okuduğumda çocuktum, ağlamıştım. üniversite yıllarında ikinci kez okudum, bu sefer sinirlenmiştim. o zamandan bu yana ise aklıma estikçe okuyorum. her seferinde farklı bir tat veriyor gerçekten.
bu hikaye ile aramdaki bağ sanırım biraz da kırlangıçta kendimi görmemden geliyor. yaptığı her şey tam da benim yapacağım şeyler gibi. o duygusallığı ve aptallık denebilecek düzeydeki saflığı beni benden alıyor iyi manada. mutlu prensin de yaşamı boyunca bir fanusta yaşamış olması beni hep sinirlendiriyor. öldükten sonra üç beş kişiye yardım yapmanın çok da faydası yok be...
hikayeden çok da bahsetmeyeceğim, herkes az çok biliyordur zaten. sadece okurken biraz daha farklı gözlerle bakmak denenmeli bence.
oscar wilde'ın da en iyi eserlerinden sayılmasa da en meşhur eserlerinden biri. zaten yazarın zekasını ve yeteneğini her fırsatta övüyorum. tekrar övmüş olayım bu vesileyle.
tanrı, meleklerinden birine, “bana şehirdeki en değerli iki şeyi getirin,” dedi ve melek ona kurşun kalbi ve ölü kuşu götürdü. “doğru bir seçim yapmışsın,” dedi tanrı, “çünkü benim cennet bahçemde bu küçük kuş ebediyete kadar şarkı söylemeli ve benim altın şehrimde mutlu prens beni onurlandırmalı.”
bu hikaye ile aramdaki bağ sanırım biraz da kırlangıçta kendimi görmemden geliyor. yaptığı her şey tam da benim yapacağım şeyler gibi. o duygusallığı ve aptallık denebilecek düzeydeki saflığı beni benden alıyor iyi manada. mutlu prensin de yaşamı boyunca bir fanusta yaşamış olması beni hep sinirlendiriyor. öldükten sonra üç beş kişiye yardım yapmanın çok da faydası yok be...
hikayeden çok da bahsetmeyeceğim, herkes az çok biliyordur zaten. sadece okurken biraz daha farklı gözlerle bakmak denenmeli bence.
oscar wilde'ın da en iyi eserlerinden sayılmasa da en meşhur eserlerinden biri. zaten yazarın zekasını ve yeteneğini her fırsatta övüyorum. tekrar övmüş olayım bu vesileyle.
tanrı, meleklerinden birine, “bana şehirdeki en değerli iki şeyi getirin,” dedi ve melek ona kurşun kalbi ve ölü kuşu götürdü. “doğru bir seçim yapmışsın,” dedi tanrı, “çünkü benim cennet bahçemde bu küçük kuş ebediyete kadar şarkı söylemeli ve benim altın şehrimde mutlu prens beni onurlandırmalı.”
devamını gör...
4.
geçmişte okudum mu, okumadım mı hatırlamıyorum. ama kulüp toplantısı için okuduğumda bütün hikayeleri ezbere bildiğimi fark ettim. sanki kendim yazmışım gibi.
bir de televizyonda bir yarışma vardı (şu an hatırlamıyorum adını) oradaki bir yarışmacı adı yerine herkesin ona mutlu prens şeklinde hitap ettiğini ve bu şekilde tanındığını söylemişti. ilginçtir, yüzü zihnimde ama adı yok. yüzüyle hatırladığım ilk insan.
edit: benimle söyle yarışması 10. bölümdeki berk cengiz isimli yarışmacı.
bir de televizyonda bir yarışma vardı (şu an hatırlamıyorum adını) oradaki bir yarışmacı adı yerine herkesin ona mutlu prens şeklinde hitap ettiğini ve bu şekilde tanındığını söylemişti. ilginçtir, yüzü zihnimde ama adı yok. yüzüyle hatırladığım ilk insan.
edit: benimle söyle yarışması 10. bölümdeki berk cengiz isimli yarışmacı.
devamını gör...