müzik zevki karmakarışık olan insanlar

ahanda biri benim.

metallica’dan ibrahim tatlıses’e, chopin’den ankaralı namık’a, frank sinatra’dan nicki minaj’a geçebilirim her an.

müzik dinlerken anlık ruh hali değişimleri geçirenler favladı bile.

benim bu herşey den bi parça dinleyebiliyorum. seviyorum.

bir gün arabesk parçalar, diğer hafta heavy metal, rock ya da slow pop dinleyebiliyoruz. neden sadece tek bir tarz dinlemekle yetinelim ki zaten.

bir tarafta cihat marşları, bir tarafta hayko tepiniyor. olur öyle.

iyi müzik her zaman dinlenir. türü ne olursa olsun. önemli olan bunu ayırdedebilme yetisine sahip olmaktır. yoksa her önünüze konan yemeği yemediğiniz gibi, her önünüze çıkan şeyi de dinlemezsiniz zaten.

kibariye'nin ses renginin eşsiz olduğunu, ciguli'nin çok iyi bir virtüöz ve ses sanatçısı olduğunu, bülent ersoy'un gür ve detone olmayan sesini farkedemiyorsanız iyi bir müzik dinleyicisi değilsiniz demektir. bakın bu, onların yaptığı müziği dinlemeniz gerektiği anlamına gelmez. ama haklarını teslim etmek gerekir.

mesela neşet ertaş kendi türkülerini söyler, yorumu eşsizdir. ancak ondan çok daha fazla eseri bulunan ve kalite yönünden eksiği olmayan mahsuni 'yi başkalarının yorumuyla dinlemeyi daha çok severiz.

niye uzattım bilmiyorum. anlaşıldığı üzere karışık bir müzik zevkim var. varayım gideyim de biraz amerikan bozlağı* dinleyeyim.

lise yıllarından itibaren rock ve sonrasında metal müzik dinleyisiciyim. hala da bu türün sadık bir dinleyicisi olmaktan memnunum. ancak ahmet kaya da dinlerim, neşet ertaş da. zamanında yıldız tilbe de dinledim. klasik müzik de dinlerim. karışık bir müzik zevkim olduğunu düşünmüyorum. dinlediğim tür belli ancak bazen ruh başka gıdaya da aşerebiliyor.