narkissos

narsisizm'e ismini veren antik yunan figürü.

hikayesi için şöyle alayım sizi .

--- alıntı ---

echo, kithairon dağında yaşayan güzel bir dağ-su perisiydi. zeus’un gönlü ne zaman nympelerle vakit geçirmek istese echo’yu, karısı hera’nın yanına gönderip o’nu oyalamasını isterdi.durumu fark eden hera öyle öfkelendi ki echo’yu cezalandırdı.“ sesini keseceğim senin, artık sadece son kelimeleri tekrarlayarak konuşabileceksin. tek başına bir kelime dahi edemeyeceksin.” dedi ve ondan sonra echo yalnızca ona söylenen cümleleri tekrar ederek konuşabildi. günlerden bir gün echo , ormanda avlanan narcissus adındaki bir avcıyı gördü ve o’na âşık oldu. seslenmek, onunla iletişime geçmek istedi ama hera’nın lanetinden dolayı bir nefeslik ses dahi çıkaramadı. bir gün yine narcissus ormanda dolaşırken bir ses duydu “kimse var mı orada?” diye seslendi. echo “ orada , orada.” diyebildi sadece. narcissus sesin nereden geldiğini anlayamadı ve korkarak “gel” diye seslendi. kollarını açarak biricik aşkına koştu echo ama narcissus korkusundan kaçıp gitti. narcissus’un tavırlarına içerleyen kız, o günden sonra kara sevdayla kendi içine kapanarak öldü. bütün vücudundan arta kalan kemikleri kayalara, o güzel sesi ise o kayarlardaki yankılara dönüştü.

olimpos dağı’nda oturan tanrılar bu duruma çok kızdılar ve echo’nun sevgisini karılıksız bırakan narcissus’u cezalandırmaya karar verdiler. her şeyden bi haber olan narcissus, ormanda avlandıktan sonra biraz soluklanıp dinlenmek için her zaman gittiği nehir kenarına gitti. nehirde su içmek için eğildiğinde su üzerinde yansıyan kendisini gördü ve daha önce fark etmediği bu güzellik karşısında adeta büyülendi , yerinden bir türlü kalkamadı.olimpos dağı’ndaki tanrıların vermiş olduğu ceza kendisinden başkasına âşık olamamaktı ama su yüzeyindeki kendi yansımasına âşık olmuştu. kendi görüntüsüne âşık olan narcissus nehirdeki yansımasına bakmadan duramıyordu. aralıksız olarak nehir üzerindeki yansımasına bakıp o yansımaya şiirler, şarkılar söyleyip ne kadar güzel olduğunu söylüyordu ama yansımanın kendisi olduğunun farkına varmadı. ne yemek için nehir kenarından kalkıyordu ne de su içmek için nehire uzanabiliyordu, tıpkı echo gibi günden güne eriyordu. tam da tanrıların ders vermek istediği bir ceza olmuştu bu durum nacissus için. bir gün dayanamadı ve suya uzanıp âşık olduğu varlığa dokunmak istedi. yavaşça elini nehre uzattı daha sonra bütün vücuduyla nehre sarılmaya kalkıştı. yansımaya dokunmaya çalıştıkça yansıma sanki ondan uzaklaşıyordu daha fazla yaklaşmak istedi ve böylece nehre düştü. narcissus yüzme bilmiyordu ve aşık olduğu görüntüyü kaybetmişti. bu durum karşısında hiç bir şey yapamadı ve yavaş yavaş nehrin dibine doğru çöktü. herkesin âşık olduğu narcissus’u her zaman nehir kenarlarında gezinen nehir perileri kurtarmaya geldi. o’nu nehrin dibinden çıkardılar ama narcissus dayanamıyordu , nehre ulaşmak aşık olduğu varlığa dokunmak o varlıkla temas kurmak istiyordu. nehir perileri narcissus'u nehri gören yakın bir ağaca bağladılar. orada nehirdeki kendisini izleyerek tıpkı echo gibi eriyip gitti ve öldükten sonra bugün nergis (narcissus pseudonarcissus) olarak bildiğimiz çiçeğine dönüştü.


--- alıntı ---

mitolojide narkislerin buluştuğu otel olarak geçer.

hoş gelmiş. yeni bir yazar arkadaşımız.

sözlüğe daha dün kaydolmasına rağmen gelir gelmez sözlükte (bkz: z kuşağının tam bir geberik kuşak olması) gibi bir başlık açmış olan, #700604 gibi bir tanım** girmiş olan yazar ablamız. aslında yazmaya ara vermiştim ama bu nickaltıyı haketti.
(bkz: tanımlarını engelle)
(bkz: başlıklarını engelle)

yunan mitolojisinde, sudaki yansımasını görünce kendine aşık olup, yemek içmekten kesilen, kendini seyrederek günden güne eriyip ölen, öldüğü yerde de nergis çiçekleri biten narkissos (narsis), tanımlanan ilk narsisisttir. narsisizm, nergis çiçeği ve anestezideki narkoz ismi buradan gelmektedir.