nesnenin yarattığı hayal kırıklığı

işte insanlık tarihinin itici gücünü tek bir cümle ile tanımlamamız istense verilecek yanıt

benim düşüncem olduğunu söylemek isterdim ama değil lacan adlı dahinin ''arzu'' tanımı imiş

''arzuyu üreten, nesnenin yarattığı hayal kırıklığıdır'' demiş

ulaşılan yerde, ulaşılan nesne de doyuma ulaşılmaması, tam tatminin olsılıksızlığı ve ardısıra benim katkım; kaçınılmaz ilerleme...

eskiden nasıldım diye düşündüm: ''çok arzuluymuşum'' dedim kendi kendime. şimdi nasılım olric? demin elma yedim tadına vara vara doyumsadım. yarına kadar yenisi aklıma bile gelmez. artık doyum mümkün benim için. bu gün yirmi dakika hiç bir şey düşünmeden kuş seslerini dinleyebildim. artık lacancı değilim.

heyamola

nesnenin değeri ona biçtiğimiz değerden geliyor, ben bir kaleme "yalnızca kalem" olarak bakabilecekken "dünyanın en muhteşem, en harika, biricik, anlamlı, kaliteli kalemi" olarak bakmayı tercih ediyorsam bu kalemden değil; benim ona verdiğim değerden.

tüm eksenini o kaleme ulaşmış olmaklığa odaklıyorsan kaleme ulaşmak hayal kırıklığı oluyor. kalem, ona ulaşan yolu yürümek için bir vesile yalnızca. yolda olmanın tatlılığını idrak edinceye değin bu hayalkırıklıklarında düşüp kalkıyor insan.
düşmek de insan olmaktan.