1.
denis villeneuve imzalı next floor, the platform'a ilham kaynağı olacak kadar benzerlikler taşıyan bir kısa film.
devamını gör...
2.
denis villeneuve tarafından çekilmiş kanada yapımlı 12 dakikalık kısa film; filmdeki atmosfer gastronomik katliam olarak belirtilmiş, her çöküşte adam "next floor/ yani sonraki kat" diyor.
kalburüstü kimselerin tıka basa yemek ve bilhassa et yediği (muhtemelen domuz eti) bir masada sürekli zeminin çökmesi sonucu bir alt kata düşmelerini ve ne olursa olsun doymamalarını anlatıyor.
bu mekan cehennem olarak tasvir ediliyor, açgözlülüğün sonunun yıkım olduğunu, insanın aza kanaat etmesinin gerekliliğini düşündürüyor.
film belki de nefs kavramına parmak basıyor, pahalı takılar takmış güzel kadınlar, smokin giymiş şarap içip duran zengin erkekler, mütemadiyen yemek yemeleri dünyevi şeylere fazla bağlandıkları anlamına geliyor.
tüketim toplumu olmanın yıkıcı etkisini birebir gösteriyor.
her düştüklerinde umursamamaları ve yemeye devam etmeleri hırs kavramına dikkat çekiyor, münzevi olmamaları onların sonunu getiriyor.
film hakkında fikrimi belirtmem gerekirse; sessiz bir filmdi, görsel açıdan fena değildi, vermek istenilen mesaj bâriz olarak anlaşılıyor. izlenebilir.
açgözlü olmanın getirilerini ve götürülerini konu edindiği söylenebilir. kapitalizme farklı bir yaklaşım olduğu da düşünülebilir.
doymak bilmeyen insanların kaçınılmaz sonunun düşüş olduğu ortada duruyor.
ındiewire için gazeteci zach hollwedel, ziyafete katılanların cehennemde olduklarını ve hayattayken
obur yaşam tarzlarının kefaretini ödemeye zorlandıklarını veya filmin, insan tüketiminin açgözlü ve yıkıcı doğası üzerine metaforik bir yorum olduğunu teorileştirdi.
kısa filmi youtube üzerinden izleyebilirsiniz.
kaynak
kalburüstü kimselerin tıka basa yemek ve bilhassa et yediği (muhtemelen domuz eti) bir masada sürekli zeminin çökmesi sonucu bir alt kata düşmelerini ve ne olursa olsun doymamalarını anlatıyor.
bu mekan cehennem olarak tasvir ediliyor, açgözlülüğün sonunun yıkım olduğunu, insanın aza kanaat etmesinin gerekliliğini düşündürüyor.
film belki de nefs kavramına parmak basıyor, pahalı takılar takmış güzel kadınlar, smokin giymiş şarap içip duran zengin erkekler, mütemadiyen yemek yemeleri dünyevi şeylere fazla bağlandıkları anlamına geliyor.
tüketim toplumu olmanın yıkıcı etkisini birebir gösteriyor.
her düştüklerinde umursamamaları ve yemeye devam etmeleri hırs kavramına dikkat çekiyor, münzevi olmamaları onların sonunu getiriyor.
film hakkında fikrimi belirtmem gerekirse; sessiz bir filmdi, görsel açıdan fena değildi, vermek istenilen mesaj bâriz olarak anlaşılıyor. izlenebilir.
açgözlü olmanın getirilerini ve götürülerini konu edindiği söylenebilir. kapitalizme farklı bir yaklaşım olduğu da düşünülebilir.
doymak bilmeyen insanların kaçınılmaz sonunun düşüş olduğu ortada duruyor.
ındiewire için gazeteci zach hollwedel, ziyafete katılanların cehennemde olduklarını ve hayattayken
obur yaşam tarzlarının kefaretini ödemeye zorlandıklarını veya filmin, insan tüketiminin açgözlü ve yıkıcı doğası üzerine metaforik bir yorum olduğunu teorileştirdi.
kısa filmi youtube üzerinden izleyebilirsiniz.
kaynak
devamını gör...