niye bir iran sineması olamadık sorusu

türk sineması 110 yıllık geçmişiyle arz-ı endam etmekteyken bunun da büyük çoğunluğunu yeşilçam kaplamaktayken neden biz değil de iran sineması filmleri avrupa’da ve amerika’da ödüller alıyor merak ediyorum.

reklamını mı yapamıyoruz acaba ? yoksa bizim çok iyi filmlerimiz de oldu muhsin bey, anayurt oteli, aşk filmlerinin unutulmaz yönetmeni, uçurtmayı vurmasınlar, piano piano bacaksız, yengeç sepeti, arkadaşım şeytan..

belki de 60’lı 70’li yıllarda daha çok etkin olan sansür heyetinin baskıcı tutumu nedeniyle hep aynı senaryolar oynanmaya zorlandı ve bu durum yabancıların ilgisini başka yerlere kaydırdı.

sanatta hedefimiz iran' dan iyi eserler üretmek mi sorusunu sorduran soru.

peki diyelim ki çıta iran olsun bizim için;
bu ponçik sempatik bıcı bıcı arkadaşa tüm zamanların gişe rekorlarını kırdıran bir halk kitlemiz ve bunları üreten bir sektörümüz olmasından olabilir mi acaba? toplum buyken, nerede yetişecek bu sinemacılar ? tarlada mı?

şu sebepten olabilir:



bu halk ne zaman "kaliteyi" tercih etti ki?
yüz yıl sonra da böyle olacak, boşuna heveslenmeyin...

abbas kiyarüstemi ve muhsin mahmelbaf ikilisi sansürden sonra işi başka tarafa götürdü. düşük bütçeyle sade hikayeler anlattılar, kendilerini kısıtlamadılar ve batı bu eserleri çok beğendi. festivaller filmleri "sansürü sevip atan iran sineması" şeklinde aldı ve bağrına bastı.

sonra asgar ferhadi ustalarından aldığı bayrağı acayip şekilde taşıdı ve iran sineması bambaşka yerlere gitti.

soruya gelecek olursak, bizim ülkemiz ve iran birbirine benzemesine rağmen bizim ülkemiz ve toplumumuz asla iran kadar "kafası açık" değil hatta cesur değil. bizim en iyi yönetmenimiz nbc son filmiyle suya sabuna pek dokunmadan derdini anlatırken, kendisinin bolca esinlendiği kiyarüstemi sansür varken bile derdini cesurca anlatabiliyordu.

mesela jafar panahi verdiği senaryo kabul edilmeyince evinde film çekiyor, çekemediği filmini film çekerek çektiği filmde tarif ediyor. adam halının üstünde sallama çay içerek sahne sahne böyle yapacaktım diyor. jafar panahi yeni dalga yönetmen ama dalgası ne seviyede görüyoruz.

iran aydını yıllardır kalsam mı gitsem mi düşüncesiyle yaşarken kalanlar ve gidenler üretmeye devam ediyor, kısıtlama varsa şöyle yaparız böyle yaparız diyerek sanat yapmaya devam ediyorlar.

bizim toplumumuz çekilen filmi ele alırken "dağ taş çekiyor abi" şeklinde ele alıyor.

bu baskı ortamında kendini dünyaya duyurmayı başaran iran sineması nerede? doksanların ünlü yıldızlarını film yapıp mastürbasyon yapan türk sineması nerede? *

bizim ülke olarak sinema hafızamız maalesef yok oldu, allak bullak oldu, boktan yeşilçam filmleri yıllarca toplumu zehirledi, sarışın kadınlara sarı çiyan zanneden insanlarla birden zengin olacağını düşünen insanlar yıllarca yaşadı ve devam etti.

çok güzel filmlerimiz var olmaya devam edecekler ama biz bunlara hangi gözle bakacağız? yönetmenler sanatçı olmak isteyecek mi? yoksa film yönetmeni olarak devam mı edecekler?

aklımda deli sorular son sorularım ise neden bir iran sineması olalım ismail? nasıl olalım ismail?*

iran sineması olamadık ama iran olduk. yakında sineması da oluruz merak etme sen.

(bkz: persepolis)

iran'la kendini bir tutmak da ne bileyim. iran dediğimiz ülke gerçekten kültürlü bir ülke. rusya gibi sanat sepet işlerini gerçekten çok iyi yaparlar. senin gibi yarım yamalak kültürleri yok.

ama şunu da unutmamak lazım bu işler paraya ve çevreye de bakar. çevren yoksa paran bile olsa kim nereden bilecek o sinemayı.

iran dediğiniz ülkenin binlerce yıllık yazılı edebiyatı var, binlerce dile kelime vermiş müthiş bir dili var, şairi, ozanı, filozofu, dervişi var. binlerce yıldır aynı coğrafyada göçmeden yaşıyorlar. müthiş bir müzik kültürleri var...neyse yaaa bizim neyimiz var? eşoleşekkkk....ehi ehi.

nuri bilge ceylan'ın sayısız yabancı hayranı var. avrupalı/abd'li sinefillerden de çok hayranı var adamın filmlerinin. hatta sinema sektöründe çalışan, fransa'da yaşayan hollandalı bir arkadaşım var ve kendisi nbc hayranı.

itiraf: nbc'nin hiçbir filmini izlemedim.

sen bu konuda konuşamazsın ismailciğim..
manipülatörsün sen!
ve bunun da farkındasın...

2-3 entrydir, normal bir yazarmış gibi tanımlar giriyorsun, fark etmedim sanma..
bize ne olm senin mhrs randevundan?
askerlik fotondan bize ne?

sen bize;
(bkz: tuvalette telefondan deli yürek izlerken ıkınmak)
(bkz: yılmaz büyükerşen'in eskişehir'i mahvettiği gerçeği)
(bkz: üflemeli alet çalmak orucu bozar mı sorunsalı)
gibi başlıklarla gel..

olmuyor..
arada ciddi takılıyorsun, olmuyor...
hani 94'ten beri güldürmek senin işindi?

iran sineması ne ayak şimdi?

''niye bir iran sineması olamadık?''
o kadar saçmasapan düşünceden sonra, şimdi buna mı takıldın?

tanım: fen-edebiyat fakültelerinin kantinlerinde sıkça sorulan bir soru.

çünkü humeyni sinemayı çok seviyor .yatırım yapıyor.bütçeden baya para ayırıyor iran sineması için.sinemasever humeyni.

sanat bir mücadele alanıdır. görsel sanatlar ise; günümüz dünyasında dünya ile iletişim kurmanın en etkili yöntemlerindendir.

ali şeriati'nin sanat adında bir kitabı vardır. bu kitapta sinema ve tiyatro gibi görsel sanatların; şiir, edebiyat, felsefe gibi halk üzerinde karakteristik etki bıraktığı konusu çok güzel anlatılmıştır.

iran sineması, tıpkı amerikan sineması gibi toplumsal kaygılar taşımaktadır. bu toplumsal kaygılar, kendi içinde birçok diyalektik meydana getirmiştir. bu durum amerikan sinemasında olduğu gibi; iran sinemasının da kendine özgü bir kimliğinin oluşmasını sağlamıştır.

türk sinema sektörü ise amerikan sinemasından oldukça etkilenmiş bir durumdadır. kendine özgü bir yorum yeteneği ne yazık ki gelişmemiştir. günümüz dizi film sektörüne bakıldığında, birçok film ve dizide hollywood etkisini görmek mümkündür. türk sinema sektörü kendi kimliğini yarattığı zaman; hem amerikan, hem de iran sineması ile rekabet edecek duruma gelecektir.

abi mümkünse irana ait veya irana benzeyen hicbirsey olmayalim? lütfen olmayalim yani.dile bile getirmeyelim.aman diyim.