normal sözlük yazarlarının rütbelerinin hikayesi

kuzenle konuştum, herkes kafasına göre rütbe sipariş edebilecek yakında. don değiştirir gibi nickname değiştiren yazarlar sevinir bu duruma.

mağaza'da 20.000 karma gerekli olacak. benim rütbe malum..

misyoner...

siteye ilk geldiğim zamanlarda.. entellerin yadsınamayacak kadar çoğunluğa sahip olmaları.. her gün karaya vuran balinalar.. karetta karettaların amansız mücadelesi, delinen ozon tabakası ve chp gibi tırı vırı meseleler, çok matah bir hadiseymiş gibi hararetli bir şekilde konuşuluyordu.

enteller ortamı öyle bir baskılamıştı ki.. kafka hocadan pasaj giren nazım hikmetle sitenin kadın yazarlarını ayıklamanın yollarını arıyor. gözlerine kestirdikleri her yazarın nickaltına 'nutella gibi yazar' okumadan güne başlayamıyom gibi av ve avcı hiyerarşisinin internet nezdinde gerekliliklerini yerine getiriyordu.

birden ortama 'memeeeeee' diye bağırarak girdim.. o güne kadar ilk defa açık açık meme diyen birisi çıktığı için enteller toplu infaz etmek istediler beni.. yılmadım..

envai çeşit pozisyonda anılarımı anlattım. küfür kıyamet. hayvanlar öküzler neler yazılmadı ki nacizane nickaltıma.. o tantanada, kuzen yoldaş'ın en çok dikkatini çeken misyonerli azap anım dikkatini çekmişti. göçmen bir ailenin toplum tarafından dışlanan mahsun kızıyla vicdan azabı bir geceden bahsediyordum masumca.. candanca sevişmiştim.

kuzen yoldaş da memur aile çocuğu zaten. öyle külotlu çorapların parçalandığı, otelden kovulduğum rezil sevişmelerle işi olmaz adamın.. efendi gibi misyoneri seçti.

misyoner daha halktandı.. daha sevecendi.. hepimizin ortak anısıydı..

bana kalsa doggy. bana kalmadı. adam memur zihniyetindeydi, dediği oldu.

-hikaye başladı-
.
-hikaye bitti-

çavuş istedim vermediler. halbuki tokat manyağı olacaktım sözlükte.