öğretmenler günü hediyesi

olmaması gereken. işini yapan birine hediye almak ne lan. bir de beğenmeyip tribe giriyorlar falan.

bugün erkek arkadaşımın öğretmenler gününü kutladım ve hediye olarak yarın benimle film izlemesini söyledim. ben mi ona hediye veriyorum, o mu bana film hediye edecek çok belirsiz. öğretmen olan o, hediye alan ben. bence güzel oldu.

neyse canım, ben de ucundan kıyısından öğretmen sayılırım gibi...

rezilliktir... almak da, vermek de...

çiçek ofisi ile öğretmenler günü için çiçek siparişi verdim ve çok memnun kaldım. çiçek ofisi, çok güzel ve uygun fiyatlı çiçekler sunuyor. öğretmenim için kırmızı güller ve beyaz lilyumlarla süslü bir vazo seçtim ve çok beğendi. çiçekler taze ve güzeldi. çiçek ofisi’nin aynı gün teslimatı da çok işime yaradı. çiçek ofisi’ne çok teşekkür ederim. çiçek ofisi’ni herkese tavsiye ederim.
https://cicekofisi.com.tr/

çocukken bir heyecanla sanki zorunluymuşum gibi aldığım hediyelerdir. hocamız çok çok sağ olsun ki harika bir eğitimci olduğu için tüm hediyeleri sınıfın önünde açardı. beğendiği şeylere aşırı tepkiler verirdi beğenmediklerine kuru bir teşekkür ederdi. bir çocuk olarak masumane duygularla hediyemin açılıp hocamın çok mutlu olmasını beklerdim ama şimdi düşünüyorum da yaptığı yanlışmış.
çünkü gelir durumu iyi olmayan on kardeşli ailelerde geçinmeye çalışan yoksul çocuklar vardı sınıfta. onların bi kısmı bazen küçük sade şeyler alabilirlerdi bazıları da hiç alamazdı. şimdi o hediyesi açılsın diye heyecanla bekleyen çocuk konumundan parasızlıktan gelişememiş, gıdasızlıktan büyüyememiş cılız, kısa, etsiz çocuk konumundan bakıyorum, bir çocuk için onur kırıcı, utanç verici bir durum.
bu mini mini zavallı çocukların hatırına hediyeleri evinde açıp ertesi gün "hepsini çok beğendim teşekkür ederim" demek zor olmamalıydı.

gönüllülüğün esas olması ve mümkünse azalarak bitmesi gereken geleneğimsi.

sınıf annesinin milletten zorla topladığı paralarla aldığı pahalı hediyeleri kabul etmek yanlış.hem durumu olan var, olmayan var.hem de çocuklar strese giriyor,bir sürü ders var hangi hocaya ne alacak düşüncesi.ve öğretmenler odasında bazı arkadaşların önünde hediye yığını varken bazılarının neredeyse hiç olmaması hocalar arasında da o kişinin üzülmesine yol açıyor.kendi adıma hep şunu derim en güzel hediye öğretmene saygı duymak ve derslerde başarılı olmak.hediye istemiyorum ama gönlünden kopmuş bir dal çiçek,kupa bardak,kalem gibi ufak hediyeler kabul edilebilir gerisi rüşvet gibi bir şeydir.

babam ve annem öğretmendi. ben yedi, sekiz yaşlarında bir çocuğum. sabah. babam gömleğini giymiş, kravatını takmış. pantolonunu giymek için pijanasının altını da çıkarmış. kapı çalındı. babam kapıyı açtı kafasını uzattı. dışarıdakiyle bir şeyler konuştu. sonra kıyamet koptu. önce yere yoğturt döküldü. ardından babam altta don, üstte gömlek kravat dışarı fırladı. küfür kıyamet. şallak mallak birini kovalıyor.
adam antep'e reklam oldu. neyse komşular alıp getirdiler babamı.
mevzu, çocuk bütünlemeye kalmış. bir bakraç yoğurt, üstünde bir top tereyağı koymuş. bir zarfa da para koymuş. acaba oğlunu sınıf geçirebilir miymiş.
benim öğretmenlerimin, biri hariç hepsi böyleydi.
nereden nereye. şimdi bilezik maktu fiyat. üstüne ne verirsen. bunun için sınıf annesi diye bir müessesese icat ettiler. o ayarlıyor, bir cumhuriyet, beşi bir yerde. semtin maddi durumuna göre.
neyse ki bir vesileyle bir sınıfın sınıf annesinden hıncımı çıkarmıştım da gözüm arkada değil.*

hediyeye doyamadım arkadaş. en fazla hediye aldığım dönem oldu. öğretmenim ve hediye kabul etmiyorum edebiyatı yapmıyorum. bal gibi kabul ediyorum ve hediye almayı seviyorum.