okulda yılbaşı çekilişi yapmak

çok heyecanlı olurdu.bize çıkan kişiye gider hediye alırdık vereceğimiz günü iple cekerdik çok güzel bir etkinlikti.

hoşlandığın kıza hediye almak için kartları değiştirirdin. gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk, hiçbir yere gitmiyor.

her seferinde dinci gelir yapman guzzum etmen guzum yok şu günah yok bu böyle yok daha neler diye konuşur konuşur durur

okulla ilgili berbat şeyleri sıralayacak olsak ilk sıralarda yer alır. ne gereksiz bir şey. öğretmen olduğumda yapmayacağım. ne lüzumsuz bir şey.

artık okulda yapılması yasak olan etkinlik. öğrencilik yıllarımızda oldukça yaygındı ve hediyeler çoğunlukla 1 milyoncudan alınan ucuz çin malı ürünlerdi. başlığı görünce de burnuma direkt kardan adam şeklindeki simli mum kokusu geldi.

bir kız arkadaş tarafından kar küresi almıştım, ben de pahalı bir kalem hediye etmiştim kendisine.
araya biraz hile karıştırarak ikimiz birbirimize çıkmıştık, ışıklar içinde uyu b.

aslında çok şaçma bir etkinlikdi fakir oldugum için hep saçma sapan, yaşımıza uygun olmayan, yırtık, kimsenin kapağını açmak dahi istemediği kitap hediye ederdim bana çıkan arkadaşıma utanarak. onun verdiği utanma duygusu içime işlemiş resmen.
şimdilerde ise dünyanın en güzel kitapları kitaplıgımda bir çoğunu okudum kimseyle paylaşamıyorum. utandıgımdan degil...!

ortaokul lise yıllarını süsleyen etkinliklerden biri

daha küçük yaşta hayatın ne kadar acımasız olduğunu gösteren durum benim için. durumu olanlar için senede bir yapılan bir eğlence iken durumu olmayan çocuklar için katılmak isteyip katılamadıkları içlerinde kalan ukdedir.

genelde okul yıllarında daha çok yapılan bir etkinlikti. ama biz iş yerinde de başlattık içinizdeki çocuğu öldürmeyin. küçükte olsa masum bir heyecan yaşatıyor

ortaokul 3 dük o zaman. tabi kolejdeydim (bkz: zengin olduğunu belli etme çabaları ehehehe) neyse devam edelim. hayatımdaki en samimi arkadaşlığı o zaman edinmiştim desem yalan olmaz. sınıfta hoca beni seçti kağıtları ben seçiyordum.

bana sıra gelince en yakın arkadaşım çıkmıştı bana baya sevinmiştim. birbirimize hediye alacaktık. yılbaşı sonrası herkes hediyesini almıştı ben hariç. bir hafta sonra elinde bir mandalinayla ''al hediyen sen mandalina seversin'' demişti hiç unutmam :))

kalbim çok kırık dönerdim hep. katılmayan daha doğrusu katılamayan arkadaşlarım olurdu çünkü. ilkokulda bir sefer çekilişte bana çıkan arkadaşıma hediye alırken bir de katılamayan bir arkadaşıma da kalem almıştım. arkadaşım duygulandığı için ağlamıştı. öğretmen de bunu sınıfta yüksek sesle söylemişti, benim ne kadar güzel bir şey yaptığımı. çocuktuk belki de teşvik etmek için yaptı bilemiyorum ama çok üzülmüştüm bilinmesine gerek yoktu. arkadaşım o kalemi senelerce kullandı, okul bitene kadar minnetle baktı bana. hep çok üzüldüm bu yüzden bazen de pişman oldum o kalemi aldığıma. ben o mutlu olsun istemiştim sadece. o yüzden sevemem çekilişleri, bir hediye alınacaksa öğretmen öğrencilerine almalıdır.

8. sınıfta sevdiğim kızın kurası yakın arkadaşıma çıkmıştı. rica ettik değiştirdik ve ben sevdiğim kız ile eşleştim. 2 hafta hiçbir şey yemeyip harçlık biriktirip mükemmel bir hediye aldım ve içine de not yazdım.
ne oldu dersiniz?
hüsraaaaaaaaaaan.

cevap bile vermedi.
biz kızlara 1 günde küsmedik be sözlük.

bende hoşlandığım çocuk bana çıksın ya da ben ona çıkayım diye kırk takla atmıştım. bu da hüsraaan.

ama çok tatlı bir aktivitedir