olası bir müze gezisinde dikkat edilmesi gerekenler

elbette bunların başında diğer insanları rahatsız etmemek ve eserlere dokunmamak gelir. fakat ben sizlerle idolümü paylaşmak istiyorum. bence bir müze gezisinde çıkılabilecek zirve budur.

fular takılmalıdır. ortama yabancı olduğunu belli etmeyecek şekilde davranılmalıdır.

bir tane eserin karşısına dikilip anlıyormuş gibi bakılmalıdır.

fotoğraf çekerken flashin kapalı olduğundan emin olmak lazım. flash, eserlere ciddi şekilde zarar veriyor. güvenlik nedeniyle cam levha veya şeritler konulmuşsa bunlara dikkat etmek gerekiyor. dokunmamak,sınırı geçmemek önemli.

duvar resmi veya taş bir eser müzenin dışında ve açık alanda ise yanında sigara içilmemeli.

bağıra bağıra konuşmamak, insan seslerden baktığını anlayamaz hale gelebiliyor. bir de fotoğraf yasağı varsa fotoğraf çekmemek, kuralların genelde bir sebebi var.
bir de girdiğiniz yer artık müze değilse, mesela cami olmuşsa kurallar yine aynı, mesela bu nemlendirici kreminizin kapağını sütunlardan birinin üzerine bırakıp hayatınıza devam edebileceğiniz anlamına gelmiyor.
benden bu kadar. *

benim pek bilmediğim hususlardır.
yazılanlardan anladığım kadarıyla beni müzenin içinde en fazla yarım saat tutarlar.

bilen biri ile birlikte gidin. ben müzeye gittiğimde rehberin anlatımları olsun isterim. bir eseri değerli yapan onun hikayesi. genç osman boğularak öldürülmesi gereken bir hanedan üyesiydi ama öldürüldüğü gece giydiği kıyafetin üstünde kan lekeleri olduğu söylenir. şimdi sadece kıyafete bakmak için gitmenin ne anlamı var. bu tip detayları öğrenmek güzel bence.

tavan düşebilir, merdiven çökebilir. şaka yapmıyorum. özellikle yazar evleri benim bildiğim mesela heybeliada'daki hüseyin rahmi gürpınar'ın evi ben adaya gittiğimden beri tadilatta. en son ısrar ettik, adalar belediyesine yazdık. onarın şu evi diye. meğersem bizi evden koruyorlarmış ama evi koruyamıyorlarmış anladığım kadarıyla. orada bir ev var görüyoruz ama içine giremiyoruz. müze dediğin şöyle uzaktan bakmalık sözünü yaşatıyorlar. özetle bakamıyorlar. bizdeki de akıl işte ev üzerimize yıkılacak yine müze derdindeyiz. bir gün ilim irfandan öleceğiz. en son gözlerim doldu gulyabani yani burada mı yazıldı moduna girdim. o konuda çok duygusalım. bir gün kaçak yollardan girip altında kalırsam haberlere çıkan o deli benim. hem değişiklik olur heybeliyi hep yangın haberleriyle anacak değiliz. ilim irfandan ölmek ise en havalı ölüm şekli olur fena mı?
buradan adalar belediyesine sesleniyorum..... *

ınsan olunmalıdır.

çıkarken cepte tarihi eser kalmamasına dikkat edin. hatta cebinize atmayın bile. manyah mısınız olum?