olasılık ve düşünce okyanusunda kaybolmak

çıkışı göremiyorum, dalgalar arasında savrulurken gemim su almaya başladı. fırtınada oraya buraya savruluyorum ve kimse bunu anlamıyor... adam akıllı psikiyatrist yada psikolog bile ücretli. söylenenler hep klasik genel geçer öneri ve kavramlar. kararsızlıktan ve belirsizliklerden kafayı yiyeceğim. resmen içsel bir yalnızlık hissediyorum, çünkü artık kendimi bile anlamakta zorluk çekiyorum. öldüm bittim modunda değilim ama derin bir uyuşukluk, belirsizlik, umursamama, erteleme, uzaklaşmak modları arasındayım. yüksek ihtimal kendini koruma modunda gibi bir şeyin içindeyim, bununda farkındayım. içinde bulunduğun durumun farkında olup çözümünde farkında olup bunu çözememek kadar kötü bir his yok. elimde anahtar olup kapıyı açamamak gibi bir şey bu, peki neden açamıyorum, açmak istiyor muyum, sorun ne? nerede hata yapıyorum, yaptım... bilmiyorum ve artık bilmemekten bıktım...

(bkz: over thinking)
(bkz: atalet)

panda yoldaş, yaşadıkların ve yazdıkların emin ol ki, herkesin her dönemde (az veya çok) bir şekilde yaşadığı şeyler. belki yaş ve koşullara bağlı olarak değişebiliyor; ama asla yok olmuyor, bitmiyor. bir an geliyor ve anlıyorsun ki, yaşamak denilen şey de bu.. sanma ki birilerinin elinde sihirli bir formül, yol haritası, yapılacak doğru şeyler listesi var. (bir mucize olsa da, şu an öngördüğün şeylerin çok çok büyük kısmı hatta tamamı gerçekleşse ve sabaha öyle uyansan; göreceksin ki benzer şeyler yaşamaya devam edeceksin. çünkü yaşamadığın, bulunmadığın bir evrenin sorunlarını da bilmiyorsun ki.)
iş ya da ekonomik zorluklar nedeniyle tatil bile yapamayanlar, tatile gidenlerin 'hiç' sorun yaşamadıklarını sanar. tatile gittiğinde de kendisinden şanslı olanların yaptıklarından eksik kaldığını görerek sorun yaşar.. vs. bu sonsuz bir süreç olarak hep bu şekilde ilerler. ilerleyecek.
umutsuzluk yaşama ve kendine yönelik yargılamalarında gerçekçi ol.. (bir ağabey tavsiyesi diye başlık atmadan yazdım. anlayışla karşılarsın umarım.)

derya olmuş dertler içinde sandal olup devrilme temalı bir yok oluş hadisesi.

birçok sorunun kişiselleştirilmiş çözümleri olduğu için genel geçer çözüm önerileri yahut örtbas etme amaçlı çeşitli motivasyon ve odak kaydırma teknikleri pek de geçerli olmayacaktır, gerektiğinde uzman kişilerden yardım almanın hiç de küçümsenmemesi gerektiği noktasını pas geçemezsiniz.

bu durumda önemli olanın bir haritanın varlığına inanmak yerine, eninde sonunda karaya varacağının ya da bir şekilde kendini bulacağının farkında olup koyvermeden akış içinde pozisyonunu koruyabilmek olduğunu düşünüyorum. hep böyle olacak, kayboldum, dipteyim sondayım depresyondayım durumlarının beynin oluşturduğu sanrısal süreçler olduğu oldukça aşikar aslında.

zaman ve sabır gerekiyor.
doğru noktalarda olduğunu zamanında anlayıp doğru virajı alıp alamamak ise hayatın kendisi zaten.