ölüm korkusunu yitirmek

her insanda ölüm korkusu vardır. ama zaman geçtikçe veya hayattan beklentin azaldıkça sanki ölüm o kadar korkutmuyor insanı.vicdanım rahat oldukça hiç bir şey o kadar korkutmuyor beni artık.

pişmanlıklardan azade, ukdesiz bir hayat yaşadıkça aynı oranda azalan korkudur. geriye dönüp baktığında güzel bir hayat yaşadığını düşünebiliyorsa insan, gelecek son da artık pek korkutmamaya başlıyor.

burun buruna geldiğinde artık o kadar da korkutucu olmadığını fark ediyorsun. tabi bu başa gelen çekilir anlamına da gelebilir ama kıyısından dönmüş biri olarak ölmekten değil sevdiklerimi toprağa vermekten korkuyorum.

azraili görene kadardır

hiç umrumda değil geride kalanlar düşünsün

buradan klavye delikanlılığı yapmak kolay tabi reelde görürüm ben seni git bi onkoloji bölümünde bir tur at gel var mı yok mu korkun anlarsın. gelmişsiniz şairane döktürüyorsunuz da her şeyi geçtim bu senin biyolojine var oluşuna aykırı ölmek üzere olduğun anda dahi vücudun yaşamak için çırpınıyor beyninin yaşama tutunmak için yapmadığı numara kalmıyor paşamın korkusu yokmuş bak şuradan yürü git kardeşim yemezler ölümün korkusunu geçtim tek bir arterin kesilse o kesik kesik fışkıran kanı görsen deliye döner ter içinde gözün kararmış acilin yolunu tutarsın o kadar da bad boy, bad girl değilsiniz çok da şey yapmayın.

klavye delikanlılığın alasını yapıp, karşı tarafın bunu yaptığını söylemek de biraz garip olmuş da neyse... ölüm korkusunu yitirmek ile yaşam savaşından vazgeçmek aynı şey değil. elbette hayatta kalmak için insan elinden geleni yapar ama er ya da geç gelecek bir sondan korkmak o sonu değiştirmiyor.

gençken öyle olur, ileri yaşta gelir ölüm korkusu, yaşı kemale erip ölüm düşünmeyen denyodur, ilişik kesilmelidir

birkaç kez ölümden u dönüşü yapan birisi olarak evet korkulası bir şey olmadığı için böyle bi telaşım yok. bir anda ölme ihtimalinin olduğu gibi yine de deneyimler haricinde hastalık sebebiyle ölme gibi bir ihtimal de vardır. bu ikincisi insanın sık sık aklına gelmez. o yüzden bu korku dönem dönem amaaaaan s!ktir et şeklinde kişinin başından atılır.

ruhen ve bedenen hissedilen büyük acılarla birlikte yaşama karşı hissizlik oluştuğunda ölüm korkusu yitirilir.

genç yaşlar da tadıp sıyırmış biri olarak beklemediğin an da kapını çalacağını deneyimlemek korkudan geriye hiç birşey bırakmaz.

bir gün öleceğini bilerek, ölmeden önce birkaç kez ölerek* tatbik edilmesi gereken yaşamaya başlama şekli.
(bkz: ıntroduction to the basics of living)
(bkz: fundementals of life)