ölümden sonra yaşama inanmak

dünyaya gelişini ve dünyadan gidişini anlamlandırmak isteyen insanoğlunun, ümitsizliğine çare bulmak amacıyla tutunduğu dallardan birisi. çok sevdiğim bir arkadaşımın, ölümden sonra ne var soruma, yaşamdan önce ne varsa o var deyişiyle cevap vermesi de hiç fena bir fikir gibi gelmemiş, yüreğime su serpmiştir adeta.

din kavramına girmeden en yalın ve en anlaşılır şu şekilde anlatılabilir: insanın içinde eskiden beri süregelen bir var olma ölümsüz olma kalıcı olma kaygısı vardır. herhangi bir inanca tabi olmayan insanlar için bile bu kaygılar sayesinde ölümden sonra bir yaşam olduğuna kendini inandırması beklenebilir. hatta sadece dinlerin ölümden sonraki hayat hakkında söyledikleri ile ilgilenebilir. kaldı ki din boyutunda her dinde ölümsüzlük vardır. ilahi dinlerde ve ya ilahi olmayan dinlerde de insanlarda tatmin duygusu oluşuncaya kadar telkinler verilir.

insan öyle ego dolu bir canlı ki ölünce yok olacağına inanamıyor. yok diyor benim gibi bir canlı yok olamaz. ölümden sonra yaşam var. sen nesin ki ya? insansın diye sonsuz yaşayacağına inanman çok komik. toz olacaksın sen de. püf.

güneş bile ölecek, sarı devden beyaz cüce olacak, sonra kendi üstüne çöküp karadelik olacak, güneş öldükten sonra cennete gider mi bilemiyorum

ölümden önce yaşam var mı ?
ben onu merak ediyorum.

kanıtın var mı?

bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden, bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.

aslında inanmaktan ziyade bilimsel olarakda gerçek, eğer toprağa gömülüyorsan senden beslenen bakteriler,hayvanlar, bitkiler falan yaşamaya devam edecek. enerjinin korunumu kanunundan dolayı yok olmanız mümkün değildir. hatta şu an muhtemelen ölmüş insaların maddesi içinizde var, yani sadece insan değil, geçmişte ölmüş bir yıldızda olabilir.
dini olarak ise inanç kavramına girer ve inanç kanıtlanan bir olgu değildir, inançtan kanıt istemek inanç kavramını anlamadığınızı gösterir.