omelas'ı terk edip gidenler

ursula le guin'in kısa filozofik bir hikayesidir. hikaye ilk başta bütün insanların mutlu, huzurlu ve barış içindeki yaşadıkları omelas adında bir şehri betimler okuyucuya. ütopik bir dünya olarak gösterir bize başında. okumaya devam ettikten sonra anlıyoruz ki, insanların mutlu olması için bir çocugun acı çekmesi gerekiyor. o çocugun kendini feda etmesiyle bir toplum mutlu, huzurlu ve barış içinde yaşayabilir. size çokta yabancı gelmedi dimi bu hikaye, en başta utopik daha sonra distopik görünüyor ancak fazla realistic bir tarafı da var. günümüz dünyasında, bir tarafın acı çekmesi, aç kalması ve sömürülmesi sayesinde diğer bir taraf cenneti yaşıyor, herkesin gerçeğin farkında ancak çok azı bu durumu cidden anlıyor ve bu duruma karşı çıkıyor. işte burda önemli olanda omelas'ı terk edip gidenler. çünkü o hayatı bırakmak her insan için çok zor ama yeteri kadar erdemli, güçlü, acı gerçekten kaçmayan ve empati yeteneği yüksek insanlar bırakıp gidebiliyor.
alıntı:
''they leave omelas, they walk ahead into the darkness, and they do not come back. the place they go towards is a place even less imaginable to most of us than the city of happiness. ı cannot describe it all. ıt is possible that it does not exist. but they seem to know where they are going, the ones who walk away from omelas.''