ölmüş insan kişisinin bilincinin ne tarafa uçmağa vardığını tespit etme çabaları.

benim asıl merak ettiğim ölmemiş olup ama fakat lakin bilinci kaybolanların ki?
nereye gitmiş acep recep?
ölünce zaten işler karışık sonsuzlukta kayboldu gitti. ee bu napmış zaten 3 5 gün bilemedin 20 sene yaşayacak bir bakıyoruz 'ana bilinç yok. hay allah! '.

"ben artık şarkı dinlemek değil,
şarkı söylemek istiyorum."

sevmediğin yöneticinin yerine daha beterinin gelmesi. gelenin gideni aratmak zorunda kaldığı talihsiz durumlardan.

en güzel yaşta olan birisini ciddiye almalıyız dedirtmiştir.

yapılması gereken durumdur. yazara bildirim gidip gitmemesi önemli değildir. tanımın başına kimin ukdesi olduğunu yazmak diğer yazarları bilgilendirmek içindir. bakın ben bu başlığın ilk tanımını yapıyorum ama fikir bu yazara ait demektir. emek hırsızlığı yapmamaktır.

ayrıca tanıma kimin ukdesi olduğunun yazılması bir insanı neden bu kadar sinirlendirir? yani "sana ne? sana neee?" sonuçta değil mi? *

iltifat edeceğim derken kaş göz yaranların sözleridir.
birine hiç sen büyük bir avm'de organik ürünler satan küçük dükkan gibisin denir mi?

mor.

tanışıklık durumu fazla ileriye gittiğinde daha da beter olacağından ötürü vakit kaybetmeden şutlanması gereken insandır.

açık havada oturdum, gökyüzünü seyrettim. serçelerin söylediği şarkılara kulak verdim. kedi besledim, sevdim onun gırıltısında taşikardimi dindirdim.

aşk mönüsü
sen sabahlar ve şafaklar kadar güzelsin
sen ülkemin yaz geceleri gibisin
saadetten haber getiren atlı kapını çaldığında
beni unutma
ah! saklı gülüm
sen hem zor hem güzelsin
şiirlerimin ılıklığında açılmalısın
sana burada veriyorum hayata ayrılan buseyi
sen memleketim kadar güzelsin
ve güzel kal...
(bkz: nazım hikmet ran) (bkz: aşk mönüsü)

yemek istemediğimi bildikleri ya da belirttiğim bir şeyi inatla 'yer misin?' diye sorulması. yemeceğim işte söylemişim.

eylüling in ne kadar minnoş bir tip olduğunu öğrendiğimiz röportaj. hate, aga biraz tebessüm et be, germe adamı soru sorarken.*

bir boğaziçi öğrencisinin açtığı saçma sapan pankart. ahlak ve namus bekçiliği yapacak değilim lakin düpedüz saçma sapan pankart.



buradan

az önce evde pilatesimi yaparken aklıma gelmiş düşüncedir.

koskoca piramitler.. sen de 5 yıl ben diyeyim 10 yılda yapıldı. o zamanlar inşaat sektörü bu kadar ilerlemediği için megatonlarla ölçülecek ağırlıktaki taş blokları taşıyan işçiler bir kez olsun lahmacunla kola tüketmedi.... işçi dediğin nasıl lahmacun kola öğünü tüketmemiş olur yahu gerçekten anlamıyorum.. firavunun askerleri tarafından sürekli kamçılan, hayvandan beter muamele gör ama şantiyende bir lahmacun kola tüketeme.. üzüldüm onlar açısından..

her şeyin yolunda olduğuna ikna olmaktır ya da inanmaktır. mutluluğu belirli nedenlere bağlayabilirsin, koşul üretebilirsin ama bu daha çok yolu uzatır. belki de biraz basite indirgemeye ihtiyaç vardır. diğer hiçbir şeye ihtiyaç yoktur.

tabii ki, bugün pazar, sizden iyi kim nöbetçi olur dediğim moderatörler.

öğlen pide / ayran filan getiririm ben size merak etmeyin. *

kemal kuruçay, 1962 doğumlu oyuncudur. geçmişten bugüne dek birçok küçüklü büyüklü rolde yer almış kuruçay, herkesin tanıdığı ancak kimsenin adını bilmediği ünlülerimiz veritabanındandır.

şaka maka kendisi ankara'daki "müjdat gezen tiyatrosu"nun kurucularındanmış

bana olmuş kan davalı
bunlar hep köylü adabı
terk et git buraları
aşamadıysan ortaçağı.

özendiğim yemek anlayışı bu işte!
(bkz: karbonhidrat cenneti)

bu kadar küfür seviyorsan git kıraathaneye ya da meclis tv aç sen de eşlik et.