adam smith tarafından yazılmış, işbölümü ve uzmanlaşmayı konu alan, liberal teorinin en temel yapıtıdır. ingilizcesi: wealth of nations.

gençler kusura bakmayın herkes aynı durumda, dağılabilirsiniz.

"sana birşey söyleyeyim dostum,
umut tehlikelidir.
umut bir insanı deli edebilir.
bu iyi değildir."

bugün kitaplığıma çoğunluğu türk edebiyatı olmak üzere, yirmi beş kitap daha ekledim.
türk yazarları okuma konusunda acayip bir tabum vardı. bugün bu tabuyu yendiğim ilk gün diyorum.*
sene sonu hedefim, sözlükten de alacaklarım ile birlikte toplam altı yüz kitap. *

ilker kaleli'nin can bonomo'dan çok daha güzel söylediği şarkı.

kaç gündür dilimde,
sanki hastayım
sanki mutsuzum
sanki hikayem bitiyor.

sahi bitiyor mu hikayem?

ben yazmıyor muyum oğlum bu hikayeyi?
biz bitti demeden biter mi? bitmez.
o yüzden bitti demeyip 4-3-3 oynamaya devam ediyoruz.
sağlam merkez orta saha transfer etmem lazım.****

ne diyorduk?
mutsuzum çok hastayım güldür beni doktor...
bu kısmı çok güzel söylüyor bee!

“bilim ve sanat bir kuşun iki kanadı gibidir. bu iki kanadı kullanabilen toplumlar uçar ve özgür olurlar.’’ - charles darwin

merhaba sevgili yazarlar!
sanat-bilim kulübünün başkanı olarak kulübümüzün açılışı için kurdeleyi kesmek adına buradayım ve pek sevinçliyim.
sanat mı yoksa bilim mi? hangisi daha üstündür, daha önemlidir? en çok tartışılan konulardan biri. sanat ve bilim birbirinden ayrılamaz, birbiriyle iç içedir ve kıyaslanamaz. sanat da bilim de hayatı keşfetmemiz için gereklidir, hayatımızı kolaylaştırır, ruhumuzu besler ve bize öğretir.

biz de hayatımıza anlam katan ve yön veren bu iki alan hakkında bilgilerimizi paylaşmak ve öğrenmek için bu kulübü kuralım istedik. sanat ve bilim kapsamı çok geniş olan kavramlar, kulübümüze şu an için sanat ve bilimin yanında tarih, arkeoloji ve mitolojiyi de dahil ettik. şu an için bilim adına sosyal bilimlere odaklanıyor olsak da kulübümüz büyüdükçe sizin de katkılarınızla daha çok bilim konuşmak istiyoruz.

peki kulübümüzde neler yapacağız? belirlediğimiz konular üzerinde konuşabileceğimiz kulüp toplantıları düzenleyeceğiz. sanat ve bilim sohbetleri yapabileceğimiz bir ses kanalımız olacak. ilgi alanımız dahilinde sanat ve bilimle ilgili her türlü konuda yazılar hazırlayıp yollayabilecek, ilgi duyduğumuz her konuda paylaşım yapabilecek, sohbet edecek ve tartışacağız.

daha yolun başındayız ve tüm fikir ve tavsiyelerinize açık olduğumuzu bilmenizi isteriz. kulübümüzün kültür, sanat ve bilimin her dalında fikirlerimizi dile getirebileceğimiz, beraber vakit geçirerek öğrenebileceğimiz ve dünyanın keşmekeşinden uzak, özgür bir alan olmasını istiyoruz.

katılmak için buradan

hayat kısa, sanat ve bilim uzun. öğreneceğimiz ve konuşacağımız çok şey var. görüşmek üzere!

şu an yanımda olan şarkı.

akşam olsa da yerlerde yuvarlansam diye bekliyorum, öyle güzel..

kendim kadar sonsuzum, dertler içimde yanar döner!

zerre umurumda değilsiniz ve bunun bilincinde olmak harika bir duygu, valla bak? hayat içinde çok fazla insan barındıracak kadar uzun değil, onların kahrını çekecek kadar sabrım da yok?

kedilere ve yavru ördeklere yerim çok ama, hepsi buyursun çıkıp çıkıp girsinler hayatıma.

atatürk'e ne yaparlarsa yapsınlar, ölmemiştir, ölmemektedir ve ölemez.
resimlerini kaldırırlar, olmaz.
ismini anmazlar ama stadyum "atatürk" diye inler.
silmek isteseler, bulutlarda yükselir.
birine hayatta iken yenilmek neyse ama birine öldükten sonra yenilmek de çok ıstıraplı olmalı.

yapmayın şöyle şeyler,yağıyor sandım, cama koşuyordum.*

işe giderken arabaların üzerinde gördüm*. bize niye yok dedim,bize neden yağmıyor dedim.bizim neden karımız yok..*

mutfağın temiz ve düzenli olması için evdeki herkesin bunun bilincinde olması gerekir. bu bir kural olmalıdır. tezgahın üzerine her bir şeyi yığmak, çöpü dökmemek öylece bırakmak, etrafı kirletmek en hoşlanılmayan durumlardır.

(bkz: feodalite) sisteminde toprak sahiplerine verilen sıfattır.

her şey bi kova mandalina etrafında şekillenmişti…
hayatımın ilk 15 yılı bir apartman dairesinde geçti. kirada oturuyorduk. ev sahibimiz babamın akrabasıydı. birçok şeyi orada yaşadık. mesela; en sevdiğim terliklerim dilenci tarafından çalındı. belli süre sonra kapının önüne bırakıldı. o vakitten sonra terliklerimi kapının önünde bırakmamayı öğrendim. aslında anlatılacak çok şey var da benim olayım bu bir kova mandalina üzerine…

evimizin bir cephesi mahalleye bakarken bir cephesi ev sahibinin bahçesine bakıyordu. bahçede de mandalina ve erik ağacı vardı. ikisi de zıt mevsimlerin ağacı. imrenirdim. imrenmemin sebebi meyvelerin çokluğu için değildi; sonuçta evimizde meyve eksik olmazdı. imrenmemin sebebi; bizim de bahçemiz olsa bizim de bahçemizde bir sürü ağacımız olsa ve o meyveleri toplasaydık. mandalinalardan, eriklerden koparırdık; ama her şey gibi onlar da sınırlıydı. sınırlar; biraz tok gözlü büyümekten biraz da kendinin olmayınca bi anlamı olmayışındandı

hiç unutmam; bir keresinde - ev sahibimizin torunu da bizim üst katımızda oturuyordu, kızla aynı yaştayız. - ev sahibinin torunuyla bahçeye girdik. erik mevsimi. en fazla 15 dakika kadar bahçede durduktan sonra “çıkalım artık.” dedi. mecburen çıktık. onun gittiğinden emin olduktan sonra deli dana gibi bahçeye saldırdım. ceplerimi erikle doldurdum. yaptığım ilk ve son hırsızlık denebilir. düşününce bu yaşta bile mahcup hissediyorum.*

üstüne zibilyon sene geçti. bir bahçemiz oldu. ilk başta sadece bahçe olarak kullandığımız yere müstakil bir ev yaptık. bahçeye dikilebildiği kadar ağaç dikildi: zeytin, ceviz, kiraz, vişne, armut, nar, erik, dut, limon, mandalina (3 adet) ağaçları; böğürtlen, fındık, asma… mevsimine göre meyveleri aldık, alıyoruz, alacağız. sadece biz almıyoruz elbette; gelen geçen, canı çeken herkes aldı, alıyor, alacak. her daim paylaştıkça çoğalır mottosu ile hareket edince yaşamak daha keyifli oluyor. dün mandalina toplarken bütün gün kirada oturduğumuz ev, mandalina ve erik ağacı aklımdaydı. doyasıya meyve toplayabildiğim için gülümsedim. her mevsim böyle oluyor. bahçeye indiğimde çocuklaşıyorum. çocuk mutluluğum ne bahçeye, ne eve, ne yaşadığım sahil kasabasına, ne ilçeye, ne ile sığıyor. taşıyorum resmen.

ilerde bi gün çocuğum olursa, olacaksa bahçeye inip özgürce ağaçtan ağaca koşturmasını, dallara uzanıp, hiçbir sınır olmadan meyveleri koparmasını hayal ediyorum şimdi. ilerde bir gün… belki…

ve tüm bunlar için teşekkür ediyorum. *

an itibariyle kafa store'dan aldığım (bkz: takipçileri gör) özelliği ile hepsini görebildiğim ve takip etmeye değer gördükleri için teşekkür ettiğim başlık. kendimi piyango kazanıp, parayı çatur çutur yemiş gibi hissediyorum..

yalnızlıktan usturmaçaya çıkmış bir fok
coronel/şili

yer türkiye, isim aykan gözeri.
bu amca sokaklarda yaşıyor. hikayesine göz atılası amcamızdır.
edit: hikayesi yerine ‘dramı’ demek daha uygun düşerdi belki ama başlığı açmış bulundum.

buradan ulaşabilirsiniz amcamızın videosuna

neden

sanırım aktifleştirmeyeceğim, sözlüğün yeni butonlarından olan birini anlatan başlık.

dün gece saatlerinde üzerinize afiyet 39 takipçim vardı. hatta kendimce geyiğini yapmıştım "sen tek sayılı sayılara mahkumsun son feci mars" diye. ancak beni kaale alıp takip eden minnoş yazar tanelerimden biri -muhtemelen kim olduğunu bilmediğim için takip etmemişim- gücenmiş ve takipten çıkmış. üzüntüm bir kişi eksilmiş olmak değil, bir kişinin gücenmesine sebebiyet vermiş olmaktır bu arada, yanlış anlaşılmasın.

böyle şeylere sebebiyet verilmemesi için aktif edilmemelidir.
buraya kadar okuduysanız, tebrik ediyorum. *