oslo 31 ağustos

öncelikle bu filmle ilgili uzun bir yazı yazacağım bunun sözünü vererek kısa bir kaç bir şey söylemek istiyorum.

4 sene falan önce sanırım bu filmi ilk izlediğimde bir gün bu filmi izlerken intihar etmeyi, film bitmeden de ölmeyi planlıyordum. sonuçta o cafede oturan mutsuz insanlardan biri de benim.

şu an durum farklı tabi...cafede geçen o replik bence aynı zamanda harika bir bucket list ve tamamlamak istiyorum

işte o bucket list

yapım yılı 2011, yönetmeni joachim trier olan, cannes'da galası yapılan film. rehabilitasyon kliniğinde kalan ve iyileşme sürecinin bir parçası olarak şehre dönen karakterimizin oslo'da bir gününü izleriz. başrol oyuncusunun ismi filmde oynadığı karakterinkiyle aynıdır. (bkz: anders danielsen lie) bu abimiz aynı zamanda müzisyen ve tıp doktorudur da.

ana karakterle benzer bir ruh halindeyken izlediğimden olsa gerek çok beğendiğim bir filmdi. 31 ağustos bildiğiniz gibi yazdan sonbahara geçiştir bizim karakterimiz de işte tam bu günde rehabilitasyon kliniğinden iş başvurusu bahanesiyle bir gün izin alarak dışarı çıkmış oslo'ya geri dönmüştür. gün boyunca vazgeçmekle devam etmek arasında kalan karakterin yaşadığı gerilim ve ikilemlere şahit oluyoruz. anders, asla gerçekten dinlenmediği, anlaşılmadığı ve yaşamın da ölüm kadar anlamsız olduğuna karar verdiği için var olmakla yok olmak arasında fark göremediği bir durumdadır. hiçbir şey elde edemeden artık orta yaşlara gelmiş ve kendini çaresiz hissetmektedir. anders, bütün bu çaresizlikler karşısında öyle gülümsemektedir ki izleyen ve en azından birkaç benzer düşünceye sahip bir kişinin bütün bu acıyı hissetmemesi mümkün değil.

film aslında oslo üçlemesinin ikinci filmi. üçlemede bir hikaye devamlılığı yok yani filmler birbirinden kopuk ama bütün filmlerde aynı karakter oynuyor. o nedenle ben karakterin ufak bir devamlılığı varmış gibi izledim daha keyifli ve anlamlı oldu ayrıca filmlerde yönetmen ve senaryonun gelişimi de bunla paralel gitmiş o yüzden sırasıyla izlemenizi tavsiye ederim.

oslo 3'lemesinin ikinci (ve bence en iyi ) filmi. norveç'li yönetmen joachim trier tarafından 2011 yılında çekildi. 3lemenin bir diğer filmi olan (bkz: reprise) den 5 yıl sonra çekildi. ilk filmdeki ana karakteri oynayan kişi yine baş rolde. (anders danielsen lie)
ben bu 3'lemeyi son film ile fark ettim. 2021 yılının en dikkat çekici filmlerinden biri olan dünyanın en kötü insanı filmi meğersem oslo 3lemesinin son filmiymiş. öyle olduğunu öğrenince hemen diğer filmleri de izledim. bu 3 film arasından en sevdiğim kesinlikle oslo, 31 ağustos oldu.
filmde varoluşçu felsefeden esintiler dolu. genel olarak bahsetmem gerekirse, ana karakter, anders, bir bağımlı. bir rehabilitasyon merkezinde tedavi görmekte. bir süre sonra tedavisi tamamlanmış olacak ve tekrar hayata karışacaktır. dışarıdaki temiz hayatına devam edebilmesi için kendisine uygun bir iş görüşmesi bile ayarlanmıştır. (bir dergide editör yardımcılığı) ve anders, 1 günlüğüne hem iş görüşmesi yapmak hem de kız kardeşini görmek ve arkadaşlarıyla iletişe geçmek için rehabilitasyon merkezinden ayrılır. işte film aslında o 1 günü içeriyor. ancak o 1 günde biz andersle birlikte hayatın anlamı, neden yaşıyoruz, yaşamın bir amacı var mı, bağımlılıklar, evlilik, otantik yaşam mı yoksa konformist bir yaşam mı daha anlamlı gibi konuları yaşıyoruz.
1 gün, andersle, oslo'da turluyor ve kuzeyin muhteşem manzaralarını adeta yaşıyoruz.
tabi ki son sahne çok dramatik... ama benim için daha dramatik bir sahne varsa o da andersin kafede kardeşini beklerken kulak misafiri olduğu konuşmalar. buraya yazmayacağım ama siz izlediğinizde hangi sahne olduğunu ve ne demek istediğimi anlayacaksınız.

beni ilk film reprise ve son film dünyanın en kötü insanı kadar etkilemedi. evet yine çok güzeldi ama diğerlerine göre biraz daha sönük kalmıştı.

ana karakterin uyuşturucu bağımlısı olup tedavi görmesi ama hayata artık katlanamaması bana çok geçmedi. ayrıca ilk filmden tanıdığımız anders danielsen lie keşke bu filmde başrol olmasaydı. hoşuma gitmedi iki filmde izlemek. beğenmememde bunun da etkisi olabilir. diğerinde daha başarılı bulmuştum. belki de bende bir sorun vardır. uzman değilim sonuçta. yine de izlediğim için mutluyum. insanın canına kıymasının da ne kadar zor olduğunu tekrar görmüş oldum. ne kadar bu hayattan nefret etsek de yaşama içgüdüsü yakamızı bırakmıyor.

bir ritüel olarak cumartesi gün tekrar izlenecek olan bağımlılığı, bağımlılığın neden olduğu yıkımları,varoluşsal krizleri, hayata tutunama, büyüyeme gibi durumları anlatan norveç yapımı drama filmi. konu bağımlılık olduğunda akla gelen ilk filmlerden olan requiem for a dream kadar sarsıcı ve tempolu değil ancak derinlik açısından çok daha iyi olabilir bence.

karar değişikliği editi: sadece oslo, 31 august'u izlemeyerek ritüelin ağırlığını artıracağım. belki de varoluşsal krizlerin en yakışacağı şehirlerden biri olan oslo'da joachim trier'in çektiği ve 2021 yılında bitirdiği üçlemeyi sırayla izlemeye niyetlendim. ilk iki film tekrar izlenecek, son film ilk defa izlenecek. umarım bu geceden sağ çıkabilirim sözlük. *

üçlemeyi de şuraya iliştireyim.

reprise -2006
oslo, 31 august - 2011
the worst person in the world - 2021

filmde bir uyuşturucu bağımlısının hikayesinden ziyade anlamsızlık içine hapsolmuş bir karakterin hikayesi aktarılır. anders bağımlılıkla beraber anlamsızlıkla da mücadele eder içinde. hayata dahil olamamak, ait hissetmemek, bağ kuramamak...

finale doğru havuz sahnesi bu temaların birleşip özetlendiği bir eşik gibidir. kızın "sensiz suya girmeyeceğim" dedikten 3 saniye sonra suya atlayıverip bizleri hayretler içinde bıraktığı havuz sahnesi anders'in hayatında tekrar eden bir motife yapılan son çağrışımdır. havuz sahnesi arınmayı ve dahil olmayı seçip seçmeyeceğine yönelik bir karar anının temsilidir aslında. su orada vaftiz olmayı, arınmayı ve yeniden başlangıcı temsil eder. fakat anders bir süre havuzdakileri izleyip bir gülüp bir somurttuktan sonra kalkar gider. çünkü onun gözündeki gerçek arınma daha farklı bir sonda bulunmaktadır.

aylardır bugün izlemek için beklettiğim filmdi, sonunda izlemem gereken günde izleyebildim.
bugün izlemeseydim kendime gerçekten çok kırılırdım.

joachim trier tarafından yönetilen norveç yapımı drama filmi.
pierre drieu la rochelle isimli yazarın sönmeyen ateş* romanına dayanıyor
oslo üçlemesinin ikinci filmi olsa da ben birinci filmi izlemeden direkt bu filme daldım. üçlemenin son filmini *ise izlemek için 20'li yaşlarımın sonuna erteliyorum.

kısaca konusuna değinecek olursam anders isimli bir uyuşturucu bağımlısının hayata dönme çabasından bahsediliyor.
oslo'ya dönerek geçmişindeki insanlarla görüşüyor, ufak bir nostaji yaparak aslında şu anki hayatının geçmişinden ne derece farklı oluşunu ortaya koyuyor , hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağının, tüm güzellikleri kaybettiğinin farkına varıyor.
şehre asıl dönüş amacı ise yapacağı bir iş görüşmesidir, iş görüşmesinde de beklediği gibi bir durumla karşılaşamayınca aslında her şey onun için daha da sarpa sarıyor.
tüm bu olayların da aslında bir gün içerisinde, 31 ağustos günü içerisinde oluşunu izliyoruz.

birçok kişinin sevebileceği tarzda bir film olduğunu düşünmüyorum çünkü filmde neredeyse hiç olay yok, merak uyandıracak bir unsur yok, fazlasıyla durağan giden bir film. filmin sonu bile fazlasıyla tahmin edilebilir.
yine de benim beğendiğim bir film oldu çünkü anders'in yaşadığı birçok sahneyi kendi düşüncelerimle çok fazla bağdaştırdım, gerçekliğinden kaçmak istediğim birçok düşüncemi anders dile getirdi gibi bir şey oldu.
filmde yansıtılan karamsarlık havası yavan da gelmedi, aşırı da gelmedi.

bir de filmde intihar hakkında tetikleyici olabilecek çok fazla unsur olduğu için bunun dikkate alınması gerektiğini düşünüyorum.

uyuşturucu bağımlılığından kurtulmaya çalışan gencin bir gününü anlatan, norveç yapımı dram filmi.

çok sakin ilerliyor, izlerken sıkılmıştım ama merak da ettim, izletiyor kendini. sonunun öyle olacağını düşünmemiştim nedense, izleyenlerin aksine.

intihar düşünceleri olan birinin izlememesi tavsiye edilebilir sanırım. duygusal olarak kötü olduğum bir dönemde izledim ama beni etkilemedi. sanırım ben biraz daha inançlıyım, yaşam konusunda. tabi herkes aynı direnci gösteremiyor, anlamak lazım.
siz yine de yaşamayı sevdiğiniz bir dönemde izleyin. çevrenizde bu düşüncede olan birini anlamada ve yardım etmede faydası olabilir.