pandeminin iyi sonuçlarından biri

mezun oldum nfdkxklf.

zorladım kendimi iyi sonuç aramak için ama sanırım temizliğe gösterilen özen bir tık arttı, bunun yanı sıra sağa sola hapşıranlardan bi nebze kurtulduk.

bir ailem oldugunu hatırlamamı sağladı. o zamandan beri odamda oturup kendimi oraya kapatmıyorum.

evden çalışmak isteyenlerin önünün açılması.

temizlik ve asosyallik önem kazandı.
akraba ziyaretleri azaldı.
"erkek adam ev işi yapmaz" diyen hanzolar azaldı. can sıkıntısından ev işi yapmaya başladılar.
sağlık emekçileri ve kurye/kargo hizmeti veren emekçilerin değeri anlaşıldı.
siyasal islam hükümetinin halk düşmanı olduğu iyice ayyuka çıktı. çıkmaya da devam ediyor.

diş teli taktırmak isteyenler için maske kamuflajı.

evcimen insanlar garipsenmemeye başladı.

olmayandır. düşünsenize 3 yıldan fazladır hayatımızda olan ve sosyal hayatımızı minimalize eden bir virüs. hayatımızın aslında ben ne kadar sıradan olduğunu fark ettim. hep aynı şeyleri , belirli bir rutin içinde yapıyoruz. tüm olayımız bu.en insani ihtiyaçlardan olan sarılmak gibi ya da tokalaşmak gibi hareketlerden kaçınır olduk. birçok sektör durma noktasına geldi ancak değişmeyen tek şey beklentilerdi sanırım. bizim kendimiz hakkındaki değil , başkalarının bizim üzerimizdeki beklentileri. hayatımda belki de en sıkıcı ,keyifsiz dönemi diyebilirim. sizden insanüstü performans bekleyen , hala aynı kalmanızı bekleyen insanlara ise diyecek bir şey yok. kendi kendimizi dinlemek bazen en iyisidir ve etraftan gelen dostane seslere de kulak vermek lazım. kısa vadedeki en büyük beklentim yaz aylarında en kötü ağustosta virüsün gündemimizden çıkması. ben efil efil esen yaz aylarında sahili izlemeyi özledim , hem de çok. insanoğlu aslında sadece savaş sanayisine yatırım yapmış bu da çok açık. 6 milyondan fazla insan yitirilmiş. pandeminin başında italyada bir genç ölen annesinin bir istatistikten ibaret olmadığını söylemişti. çok acı değil mi ? size sadece bir rakam gözüyle bakılması. pandemisiz günler gelsin artik...

stokçuluk yapanları ayırt etme yeteneğim gelişti.

pek yoktur en azından insanlık adına ama kişiye göre de değişebilir. kendimi bildim bileli her gün kıraathaneye giden babam kendini öyle bir kapattı ki eve, kıraathaneyi geçtim sokağa bile çıkmıyor. koah var, kronik akciğer hastası yani ve evden dışarı çıkmıyor nerdeyse 1.5 senedir. kilo aldı ama mutlu ve koronavirüse yakalanma riski yok. biz dışarıda hasta olup ona bulaştırmazsak tabi.

pandeminin en iyi sonuçlarından biri şükretmeyi öğrenmemiz. şu zamana kadar en basitinden sağlığımıza az şükrederken şimdi ortalama günlük şükrediyoruz. ama bütün dualarımız bu günlerin çabucak bitmesi yönünde.

küresel ısınma azaldı, buzların erimesi durdu, düğün geleneği bitti, el sıkışma bitti.

mecburen yapmak zorunda olduğun tüm sosyal etkinliklere katılmadığında sitem duymayacağın, dünyanın en geçerli sebebi oldu.
mesela kayınvalidene gitmek zorunda değilsin çünkü pandemi var. 20 yıl bahane arayıp gitmemeye bakan ben, bu yıl kayınvalidem pandemiden ötürü beni kabul etmeyince kötü oldum. açık açık gelme dedi üstelik.
pandemide, aslında kayınvalideme düşkün olduğumu anladım. kişisel olarak iyi yanı da bu.

tabii ki de rahat rahat ekmek arası soğanlı köfte, sarımsaklı deniz börülcesi vs yemek. maskenin ciddi faydaları da var dostlar.*

hiç hasta olmamam. demekki hep başkalarından geliyormuş hastalık, içim tertemiz maşallah. tü tü tü...

eleştirilir miyim bilmiyorum ama dünya nüfusunun azalması. zaten hepimiz bi gün öleceğiz.

el öpme adeti bitti.
bir gün pandemi biter de başlatmaya çalışan olursa çok pis salak yaparım.

akraba ziyaretlerinden yırtmak. başka da bir olumlu tarafı yok bence.*