1.
senaryosu sinem çağrıcı imzası taşıyan ve fırat akan tarafından yönetilen 9 dakikalık kısa film; geçen sene yayınlanmıştır.
toplumdaki sınıf ayrılıklarının insanlar arasında açtığı uçurumları, empati eksikliğinin yarattığı kırılma noktalarını ve bir arada yaşayan insanlar arasında bile bir yalnızlık olduğunu ve görünmez perdelerin her daim çekili olmasını anlatıyor.
yaşı ve yaşından ötürü hastalıkları da ilerleyen bir kadının apartmanda temizlikçi olarak çalıştığını görmemiz ile film başlıyor, görülen o ki eğitim durumu, statüsü, ekonomik durumu gibi etkenlerden kaynaklı bir dışlanma ve değer görmeme sorunu yaşıyor.
artık çalışmaması gerektiği halde işini sevdiğini söylüyor, o yaşına rağmen apartman merdivenlerini yıkıyor, ancak insanların ona dair ilgilendiği tek konu onun varlığı değil, oldukça temiz olmasına rağmen iyi temizlenmemiş denilerek kusur bulunması, ona bakınca sadece görmek istediklerini görüyorlar, onu değil, çünkü bazı insanlar görünmezdir, genellikle de sevmediğimiz insanları görünmezlik kazanmıştır.
artık hayat tarafından oldukça yorulmuş olan kadının başına gelen trajik olaylar ile film devam eder, ne yaşarsa yaşasın, veya hayatı son bulsun, apartmandaki insanlar üzülmezler, çünkü kalplerine perde çekmişlerdir.
izlerken düşündüğüm bazı şeyler oldu;
mesela, yerinde olmak veya onunla aynı mesleği yapmak istemeyeceğimiz insanlar belki de hayata bizim küçümsediğimiz meslekleri ile tutunuyordur, kasiyer olmak istemezsin, ama markete gittiğinde o kasiyerin kasaya gelmesine muhtaçsın.
sinematografik açıdan da iyi bulduğum bir kısa film oldu, konusu da hayatın acımasız gerçeklerinden bir konu olduğu için kendini izleten ve üzerine düşündüren bir filmdi.
hiç kimse görmek istemeyen biri kadar kör olamaz.
toplumdaki sınıf ayrılıklarının insanlar arasında açtığı uçurumları, empati eksikliğinin yarattığı kırılma noktalarını ve bir arada yaşayan insanlar arasında bile bir yalnızlık olduğunu ve görünmez perdelerin her daim çekili olmasını anlatıyor.
yaşı ve yaşından ötürü hastalıkları da ilerleyen bir kadının apartmanda temizlikçi olarak çalıştığını görmemiz ile film başlıyor, görülen o ki eğitim durumu, statüsü, ekonomik durumu gibi etkenlerden kaynaklı bir dışlanma ve değer görmeme sorunu yaşıyor.
artık çalışmaması gerektiği halde işini sevdiğini söylüyor, o yaşına rağmen apartman merdivenlerini yıkıyor, ancak insanların ona dair ilgilendiği tek konu onun varlığı değil, oldukça temiz olmasına rağmen iyi temizlenmemiş denilerek kusur bulunması, ona bakınca sadece görmek istediklerini görüyorlar, onu değil, çünkü bazı insanlar görünmezdir, genellikle de sevmediğimiz insanları görünmezlik kazanmıştır.
artık hayat tarafından oldukça yorulmuş olan kadının başına gelen trajik olaylar ile film devam eder, ne yaşarsa yaşasın, veya hayatı son bulsun, apartmandaki insanlar üzülmezler, çünkü kalplerine perde çekmişlerdir.
izlerken düşündüğüm bazı şeyler oldu;
mesela, yerinde olmak veya onunla aynı mesleği yapmak istemeyeceğimiz insanlar belki de hayata bizim küçümsediğimiz meslekleri ile tutunuyordur, kasiyer olmak istemezsin, ama markete gittiğinde o kasiyerin kasaya gelmesine muhtaçsın.
sinematografik açıdan da iyi bulduğum bir kısa film oldu, konusu da hayatın acımasız gerçeklerinden bir konu olduğu için kendini izleten ve üzerine düşündüren bir filmdi.
hiç kimse görmek istemeyen biri kadar kör olamaz.
devamını gör...