plaka ezberlemek

keyif veren bir aktivitedir. ama unutulabiliyor.

tek seferde yapabildiğim yegane yeteneğim.
gördüğüm bir plakayı istiyorsam direkt ezberlerim, unutmak istersem unuturum.
2 saniye bakmam yetiyor.

annem 55 yasinda ve birden plakaları öğrenmeye merak saldı. işaret dili öğrenmeye calisiyor ayni zamanda. gecen gün öğrendim sebebini beyin kaslarinin tembellesmesini istemiyormuş. boş is gibi görünse de alzheimer riskini bu tarz seyler düşürebilir.

tek değilmişim. neden bilmiyorum, nasıl başladığımı da hatırlamıyorum. istemsizce ezberlerken buluyorum kendimi.

şüpheli bir durumda yaptığım şey. şu ana kadar bir etkisi olmadı. hep kuruntu yapmışım.*
tetikte olmak iyidir.

fotografik hafızanın lanet bir yani. sadece plaka ile kalsa iyi saniyeler içinde telefon ve tc numarası bile ezberliyorum.

gereksiz takıntısal

maynak dayımdan kaptığım uğraş, hem de ilkokul 5 de... o zamanlar 67 il vardı ve alfabetik bir algoritması vardı, takıldığın yerde alfabetik dizilişten çıkarırdın. ne zaman ki 68 aksaray geldi, işin boku çıktı bende bıraktım. 67 den sonrasını hiç bilmiyorum çünkü ezberlemen lazım, ezberden de nefret ederim. hey gidi zonguldak ...son ilimizdin.
ha dip: 82 şam 83 halep falan vardı ne oldu onlara? esat'a yemedi mi dötünüz?