1.
politik tiyatro, alman yönetmen erwin piscator'un göstermeci nitelikteki kendi anlayışını içeren epik tiyatro'nun siyasallaşmış halidir.
devamını gör...
2.
halkevleri'ndeki tanımıyla:
politik tiyatro, tüm girişimlerim boyunca aldığı biçimiyle ne kişisel bir “buluş” ne de 1918’deki toplumsal gruplaşmaların sonucudur. kökleri geçen yüzyılın sonlarına kadar uzanır. geçen yüzyılda burjuva kesiminin entellektüel durumunu, ya yalnızca varlıklarıyla ya da tasarımlarıyla etkileyen, onu oldukça değiştiren, hatta kısmen yok eden güçler ortaya çıktı. bu güçler iki yönden geliyordu: edebiyat ve proleterya’dan. böylece bu iki etkin gücün birleştiği noktada yeni bir kavram, doğalcılık ve onunla birlikte yeni bir tiyatro, halk için bir sahne; volksbühne (halk sahnesi) doğdu.
politik tiyatro, tüm girişimlerim boyunca aldığı biçimiyle ne kişisel bir “buluş” ne de 1918’deki toplumsal gruplaşmaların sonucudur. kökleri geçen yüzyılın sonlarına kadar uzanır. geçen yüzyılda burjuva kesiminin entellektüel durumunu, ya yalnızca varlıklarıyla ya da tasarımlarıyla etkileyen, onu oldukça değiştiren, hatta kısmen yok eden güçler ortaya çıktı. bu güçler iki yönden geliyordu: edebiyat ve proleterya’dan. böylece bu iki etkin gücün birleştiği noktada yeni bir kavram, doğalcılık ve onunla birlikte yeni bir tiyatro, halk için bir sahne; volksbühne (halk sahnesi) doğdu.
devamını gör...