politikanın sanattan çok konuşulduğu ülkeler gelişemez

belli bir kesimde var olan algı bu yönde.
hattta buna bilim ve felsefeyi de katabiliriz.
bir kesime göre , ki bunlar entelektüel ve dünyayı az çok tanıyan insanlardan mürekkep bir kitle diyebiliriz.
politika , sanattan yahut bilim ve felsefeden daha çok konuşuluyorsa o ülke için bu gerilik amilidir .
öte yandan ben de kıyısından köşesinden bu görüşe katılmakla beraber , bizim gibi kendi içerisinde çözemediği politik meselelerin fazlalığından muzdarip bir ülke için bu görüşü fazla elitist bulmaktayım.

katildigim onerme. politika, siyaset insana kafayi yedirtir.

siyasetçilerin sanattan konuştuğu, sanat akımlarını tartıştığı bir ülke hayal ediyorum.

çok şey mi istiyorum

misal; tayyip bağırıyormuş, rembrantta rembrant, özgür özel onu elitist olmakla suçluyor ve izlenimcilikten memlekete ne fayda var van gogh önemli, tarlaya tarıma bakmalı diyormuş. vışşşşşşş

politika da sanatta birer üstyapısal kurumlar, birbirini doğurup etkiler.. bunları belirleyense altyapıdır. altyapıya uygun olmayan üstyapısal adımlar sonuç vermez zaten. geri ve ilkel bir altyapıya onun belirlediğinden fazla bir sanat ve duyarlık yükleyemezsiniz çünkü taşımaz.. tüm tv kanalları yarın sabah akşam sanat konuşsa da sergilerdeki, tiyatrolardaki sayı değişmez. sanat üretimi olmaz. emekli maaş zammı ve yoksulluktan pavyona düşen kız konuşulur izleyici bulur.. olan gerçeklikte budur zaten..
konuşulduğu sanılan siyasetin de sanatın da, uygun düştüğü altyapıyı (üretim ilişkileri ve paylaşım düzeni) değiştiremediğiniz, yenileyemediğiniz sürece de bu böyle olur.
ne ka köfte, o ka siyaset ve sanat..
yani ülke altyapısal gelişme sağlayamadığı sürece zaten bu ölçekte sanat siyaset üretir. sorun hangisinin çok ve önce konuşulmasında değil, altyapının belirlediği ölçekte olacaktır. (böyle buyurur sakallı da.)